چپ نوں توڑ کے کجھ تے کہیئے
آخر کد تک ظلم نوں سہیئے
وار و واری چهڈ گئے سارے
کس دی خاطر جیندے رہیئے
وکهو وکھ ہُن ہو گئی ہانڈی
کاہنوں لایئے دور اُڈاری
اپنی ای چادر وِچ رہیئے
اوہدے مُونہہ تے گل نہی ہوندی
جبھ نوں لگ جاندے نیں پہیئے
دل دریا سمندروں ڈُونگهے
سجناں اس وِچ سوچ کے لہیئے
ویلے کولوں ڈریئے ساحلؔ
مجبوراں دے نال نہ کهیئے
ساحل مرزا
