گوجری شاعری
طعنہ سُن سُن جگ کا جان سُکی ہُن جین کو رئیو ارمان کوئے نہ
گلاں بولیاں نے کیا حال پیہڑا دُکھ درد ایں شان گمان کوئے نہ
ایسی پھسی اے جان مصبتاں مانہہ کیسے گل کو ہور تہان کوئے نہ
کھان لان اج خواب خیال ہویو خوشی سُکھ کو نام نشان کوئے نہ
کہڑے دیس توں سُکھ خرید آنو ایسی جگ مانہہ دِستی دکان کوئے نہ
دنیاں مطلب کی سب یار چہوٹھا مشکل کہڑی مانہہ جان پہچان کوئے نہ
دنیاں داری کو گرم بازار حسؔن ملیو جگ مانہہ نرم زبان کوئے نہ
چوہدری حسن الدین
