خوشیاں ول پھیلایا گھیرا باہاں دا
پر سینے وچ لگیا تھبہ آہاں دا
ویلا سی جد نین ملا کے تردے ساں
ہن تاں ہُندا وی نہیں میل نگاہاں دا
سوچ جہی شے اڈدی وچ خلاواں دے
تک لیندا ہاں روسے بھریا اُس دا مکھ
رنگ جدوں پھِکا پیندا ہے آہاں دا
روک نہ سکیا ترنوں صدق اساڈے نوں
بھبل وانگوں تپدا ریتا راہاں دا
دُوجے دا دل توڑن والی بات کرے
چک نہیں جو سکدا بوجھ گناہاں دا
صاف کرن نوں اس دا کھبڑ کھوڑا دل
سِکھ گیا دل ساڈا ہنر کراہاں دا
فتنے ورگے جھلے من دی عادت نوں
کد آؤندا ہے دھندا راس صلاحاں دا
بیڑی جد ڈُبن تے آئی تکیا نورؔ
رب وی راکھا بنیا نہ ملاحاں دا
نور کپور تھلوی
نور محمد نور
