ایہہ اتھرا عشق نئیں سون دیندا ساری رات جگائی رکھدا اے
جنہوں لگ جاندا اونہوں محشر تک سولی تے چڑھائی رکھدا اے
گُجے تیر چلا کے نیناں دے سانوں لذت بخشے زخماں دی
ربا! تیر انداز دی خیر ہووے ساڈے زخم سجائی رکھدا اے
اس بے پرواہ دی ایس عادت ساڈا حال تباہ کر چھڈیا اے
کِتے کیچ شہر دا شہزادہ، کِتے زینت بلخ بخارے دی
کِتے والی تخت ہزارے دا کِتے مجھیاں چرائی رکھدا اے
کدے عرشاں تے کدی غاراں وچ کدے مصر دیاں بازاراں وچ
کربل دے محشر زاراں وچ سجن ازمائی رکھدا اے
اوہدے قاتل نین نشیلے نیں اوہدے ابرو شوخ سجیلے نیں
سانوں لُٹیا اُس شرمیلے نیں جیہڑا نظر جھکائی رکھدا اے
