الف اللہ نال رتا دل میرا مینوں ب دی خبر نہ کوئی
ب پڑھدیاں مینوں سمجھ نہ آوے لذّت الف دی آئی
ع تے غ نوں سمجھ نہ جاناں گل الف سمجھائی
بلھا! قول الف دے پورے جہڑے دل دی کرن صفائی
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
ب پڑھدیاں مینوں سمجھ نہ آوے لذّت الف دی آئی
ع تے غ نوں سمجھ نہ جاناں گل الف سمجھائی
بلھا! قول الف دے پورے جہڑے دل دی کرن صفائی
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
کر دور کُفر دیاں باباں نوں
چھڈ دوزخ گور عذاباں نوں
کر صاف دلے دیاں خواباں نوں
گل ایسے گھر وچ ڈُھکدی اے
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
اِک الفوں دو تِن چار ہوئے
فر لکھ، کروڑ، ہزار ہوئے
فر اوتھوں باجھ شمار ہوے
اِک الف دا نقطہ نیارا اے
اِک الف پڑھو چھٹکارا اے
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
کیوں پڑھناں ایں گَڈ کتاباں دی
سر چاناں ایں پنڈ عذاباں دی
ہُن ہوئیاں شکل جلاداں دی
اگے پینڈا مشکل بھارا اے
اک الف پڑھو چھٹکارا اے
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
بن حافظ حفظ قرآن کریں
پڑھ پڑھ کے صاف زبان کریں
پھر نعمت وچ دھیان کریں
من پھردا جیئوں ہلکارا اے
اک الف پڑھو چھٹکارا اے
اک الف پڑھو چھٹکارا اے
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
اینویں متھا زمین گھسائی دا
لماں پا محراب دکھائی دا
پڑھ کلمہ لوک سنائی دا
دل اندر سمجھ نہ لیائی دا
کدی سچی بات بھی لُکدی اے
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
کئ حاجی بن بن آئے جی
گَل نیلے جامے پائے جی
حج ویچ ٹکے لے کھائے جی
بَھلا ایہہ گل کینوں بھائے جی
کدی سچی بات بھی لکدی اے
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
اک جنگل بحریں جاندے نیں
اک دانا روز لے کھاندے نیں
بے سمجھ وجود تھکاندے نیں
گھر آون ہو کے ماندے نیں
اینویں چُلہیاں وِچ جِند سُکدی اے
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
پَھڑ مُرشد عبد خُدائی ہو
وِچ مستی بے پروائی ہو
بے خواہش بے نوائی ہو
وِچ دل دے خوب صفائی ہو
بُلھا بات سچی کد رُکدی اے
گل اِک نقطے وچ مُکدی اے
