ہوٹھاں اُتے چُپ دا پہرہ، پیریں پا زنجیر گیا
سَدھراں دی مُٹیار دی چُنی کر کوئی لِیرو لِیر گیا
کہڑے پُھل دی تانگھ نے تینوں، ادھ مویا کر دِتا اے
وِچ بہاراں بل بل تیرا رونا سینہ چیر گیا
کل دی ٹکر وِچ جو مریا، دنیاں والے جانن کی
تاج کیہدا سی، پُتر کیہدا، کس دا سوہنا ویر گیا
سوچ سمجھ دا پاندھی بن کے، کِناں کُو چِر لڑدا اوہ
اج تے رانجھا اپنے ہتھیں سیدے نوں دے ہیر گیا
سُکھ کی، سُکھ دی وا وی بُھل کے، میرے ویہڑے آئی نہ
تینوں میرے خواب دی کوئی، اُلٹی دس تعبیر گیا
اکھاں سُکیاں ویکھ نہ سمجھیں، مینوں گلاں بُھلیاں نے
سینے بھامبڑ بلدا ہے، پر اکھاں چوں سُک نیر گیا
لوکیں میتھوں پُچھن تے، پھر دس سلیم میں دساں کی
اِکو آس دا تارہ سی، تے اوہ وی ڈُب اخیر گیا
سلیم دلاوری
