تندُوں کچیاں پیار پرِیت دِیاں، اے پر تگدیاں تگدیاں تگ گئیاں
میرے دل وِچ تیرے نام دِیاں، شمعاں جگدیاں جگدیاں جگ گئیاں
گل رانجھنڑے دِی، قِصّہ قیس والا، میں تے دَسیا نال اشاریاں دے
ایہہ اکھّاں گل نہ سمجھ سکیاں، آخر لگدیاں لگدیاں لگ گئیاں
مُکھ سدا بہار، تلوار اکھّیں، دَند ہار دو لڑیاں موتیاں دے
ایہو صُورتاں صُورتاں سمجھ کے تے، آساں تگدیاں تگدیاں تگ گئیاں
جداں لگ گئیاں فیر لگنڑ ناہیں، لگ مگر سوچاں دے وگ گئیاں
وگی واء وِچھوڑے دِی جِس ویلے، ہنجُو وگدیاں وگدیاں وگ گئیاں
حیدر سائیں سنبھال کے بہُوں رکھیا، ٹھل ٹھل کے دل غیُور اپنڑاں
پر اکھیاں اِک ٹھگ باز دِیاں، سانُوں ٹھگدیاں ٹھگدیاں ٹھگ گئیاں
سائیں غلام حیدر
