جوش طبع دا آکھدا پھاڑ سینہ
جا کے فلک تے شور مچا دیواں
جذبہ دس فراق دے نعریاں دا
اوہدا عرش مجید ہلا دیواں
ساکن فوق جلا کے کراں کوئلہ
اک گوش وچ آہ چلا دیواں
بحر موج طغیان چشم اندر
حور و ملک غلمان ڈوبا دیواں
پٹاں عرش مجید اشاریاں تھیں
مار پھوک کوہ قاف اڑا دیواں
زلفاں آہ دیاں کھول دوپہر ویلے
اک رات اندھیرڑی پا دیواں
اپنے دم فرقت دیاں گرمیاں تھیں
دم عیسی دا اثر مٹا دیواں
تڑپ جگر توں لا سرپوش ذرا
چودا طبق زمین لرزا دیواں
پانواں سحر بنگالیاں چینیاں نوں
سرسوں تلی دے اتے جما دیواں
پنجہ مار زنجیر تروڑ سٹاں
نظر نال تقدیر بدلا دیواں
نعرا لا کے قم بے اذنی دا
مار ٹھوکر تے مردے جگا دیواں
افلاطون جے سرنگوں ہون
اگ وچ سمندراں لا دیواں
گرز ہجر دی کھچ میان وچوں
ملک الموت نوں مار دفنا دیواں
خضر بووہے تے بہے لگا دھواں
اک گھٹ جے اس نوں پلا دیواں
پب دب زمین الٹا دیواں
کائنات دی ہوش بھلا دیواں
دائؔم یار دا حکم پر اف دا نہیں
نہیں تے کی دا کی وکھا دیواں
دائم اقبال دائم
