مائے نی اسیں گھر پردیسی ہوئے
پندھ عشق دا روپ سواری
ہجر دے ٹبے ٹوئے
سوچ تھلاں وچ پیر ساڈے
سڑ سڑ کؤلا ہوئے
آل دوالے بھخدیاں کنداں
چھتاں چوں اگ چوئے
دوجے کنیں گل نیں کیتی
جگ وچ ہوۓ ہوئے
جس تن عشق دی لذت چکھی
اوں تن عمراں روئے
مائے نی اسیں گھر پردیسی ہوئے
غلام حسین ندیم
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.