کتھوں یار منانے سکھیئے
ساڈے نال منیی جا سوہنیاں ساڈے دکھ نہ جاون ودھ
اسیں پُھلاں وانگر وِچھرے سانوں ویلے دتا مدھ
ہاہی جنت کُل اساڈڑی ساڈا ہن نہیں بچیا ادھ
ساڈے اگے اگاں بَلیاں ساڈے پِچھے تارو کدھ
ساڈا مَن وی تاں ای دُھخدا ساڈے اندر لگے مچ
تیری دھرتی پتھراں والڑی ساڈا جُثا جویں کچ
ایویں ڈِھڈھ دا آکھا منیاں اسیں ہو گئے ربا مُنج
اساں پتھراں اُتوں چُگیا ساڈی تاں بھجی اے چُنج
بھاویں آل دوآلے رونقاں سانوں دھرتی لگے سُنج
سانوں جسراں تھلے سٹیائی سانوں اُتے لے جا اُنج
اسیں کسراں پچھاں پرتیئے ساڈے ہتھ نہ آوے راہ
بُھل کیتی ساڈے وڈکیاں گل پئے گیا ساڈے پھاہ
ساڈا اندر کولا ہو گیا ساڈیاں جیبھاں اُتے اگ
سانوں لیکھاں ڈھاہ کے ماریا ساتھے کھِڑ کھِڑ ہسے جگ
اسیں مٹیو مٹی ہوگئے ساڈے سِر توں ڈھہہ گئی پگ
جہدے نیڑے ہیں تو وسدا سانوں اوہ نہ لبھی رگ
اسیں اوجھڑ راہ تے ٹُر پئے ساڈے کنڈے ہو گئے لُوں
اساں اندر وڑ نہ ویکھیا ساڈے اندر بیٹھا تُوں
اساں یوسف کھوہ وچ سُٹیا جیہدی جگ تے ہے سی ہُوک
ساڈے اتھرُو کُوڑ مکُوڑ دے ساڈی جِبھ تے جھُوٹھی کُوک
اسیں پُھٹے وانساں وانگراں ساڈے اندر رہ گئی بُھوک
سانوں چنّاں رج کے ساڑیا سانوں سُورج مارے پُھوک
اساں رُوح تے دُکھڑے جالڑے اسیں اُکّا وٹ گئے چُپ
نِت ویڑھے دے وچ آوندی سانوں دین دلاسے دُھپ
اسیں رُلدے رُلدے رُل گئے جدوں ویلے کیتی ونڈ
اساں موہرے رکھے جِبھ تے سانوں اوہ وی لگے کھنڈ
اسیں کَکھوں ہولے جمدے ساڈے سِر جیون دی پنڈ
تیرے روسے سانوں ماریا ساڈی ننگی ہو گئی کنڈ
سانوں جنت وچوں کڈھ کے توہیں کتھے دتا گھل
اسیں ایتھوں جوگے رہ گئے اساں ایتھے مارے مَل
اسیں ننگ پَڑنگے جگ تے سانوں آپے سوہنیاں کج
اسیں آوندے آوندے ہوگئے ساڈے ہور نہ لاہویں پَج
سانوں کارے کر کے مار نہ ساڈے ہاڑے سُن لے اج
اسیں یار منانے بُھل گئے سانوں کیہڑی گئی اے وج
عاصم پڑھیار
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.