کالا چانن
جا نی موئیے
آ کی چن چڑھا دِتا ای
دل دا حال سُنا دِتا ای
دل دا حال سنان توں پہلے
ویکھ تے لیندی
کہ تینوں ویکھن والے
قد دے لمے تے سوچ دے بونے نے
جا نی چندریے
پیو دی پگ نال پھاہ لیندی
منہ تے تیزاب سٹا لیندی
چوکھا کردی میک اپ منہ تے
ہنس کے نیل چُھپا لیندی
کسے “پائیے” نال ویاہ لیندی
جا نی دُشمنیں
پیار پرچار کرن تے جھلیے
آدم نے وی سزا سی پائی
تُو کی سوچ کے یاری لائی؟
جیہدا ایتھے ہتھ نئیں پیندا
او ای تُھو تُھو کردا رہندا
دیوی نوں بس دیوتا پیار کردا اے
ہُن تینوں فِر کون بچائے؟
دماغی کُھسریاں نوں کون سمجھائے
جا نی اُجڑ جانئیے
تنیوں میں دَسیا وی سی
ایتھے نفرت کرن والیاں دی عزت ہُندی اے
سارے پیار کرن والیاں
مریخ تے ٹُر جانا اے
کل اک بندہ دس ریا سی
اوتھے جمع ہون آلے کاغذاں اچ
سُنیا اے مذہب دا خانہ کوئی نئیں
سہیل کاہلوں
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.