رج کے ایناں رو بیٹھے آں عرصے توں
منہ ہنجواں نال دھو بیٹھے آں عرصے توں
کہڑیاں کہڑیاں شیواں گِن کے دساں میں
سب کجھ اپنا کھو بیٹھے آں عرصے توں
دُکھاں دے وچ پائی اوس حیاتی اے
جس ظالم دا ہو بیٹھے آں عرصے توں
وچ حیاتی جس دا لبھناں مشکل اے
چیز گوا کے او بیٹھے آں عرصے توں
ہوکے ہاواں درد نیں وچ الاپاں دے
گیت ہجر دا چھو بیٹھے آں عرصے توں
ساڈے ویہڑے سُکھاں نیں تے آؤناں نئیں
تائیوں بُوہا ڈھو بیٹھے آں عرصے توں
ساگر! ساہنوں مان بڑا سی دل اُتے
اونوں وی کر دو بیٹھے آں عرصے توں
ساگر قادری
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.