گل سنڑ میرے پیار دا راجا
دل دی ساندل بار دا راجا
تیریاں یاداں چُور چا کیتا اے
مینوں دل مجبور چا کیتا اے
تیرے راہ تے آنڑ کھلوتا
رکھی سئے جیا مانڑ کھلوتا
میری گل محسوس نہ کرنا
آج مینوں مایوس نہ کرنا
توئیں دلبر دے پیار دی خاطر
تیرے ہک دیدار دی خاطر
ہتھاں دے وچ کاسہ چایا اے
منگتیاں الا بھیس بنڑایا اے
در در توں جھڑکیندا وتناں
پتھراں نال چوٹیندا وتناں
جس دنیہہ دا میں ڈھٹھا تینوں
رب جانڑے کی ہوگیا مینوں
تیریاں نیلیاں نیلیاں اکھیں
مئیں تو ڈھیر نشیلیاں اکھیں
سوہنڑیاں تے شرمیلیاں ہوٹھاں
لُوڈیاں تے نخریلیاں ہوٹھاں
میرا سکھ تے چین ونجایا اے
میتھوں اپنڑاں شہر چھڑایا اے
زہر غماں دا ہس کے پیتا
تیرء کانڑ میں کے نہیں کیتا
جگ دیاں بدیاں سر تے چایا
نیندراں تئیں دے کانڑ ونجایاں
عاقب اج وی بیٹھاں راہ تے
کر کُج احساس خدا دے ناں تے
سک دی تار حویلی بنڑ جا
بھیڑیا ہنڑ تاں بیلی بنڑ جا
نامعلوم
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.