میرے گھر دیاں کندھاں دے وچ، جے کر آلے ہُندے
اپنی شہرت خاطر میں وی، دِیوے بالے ہندے
دن چڑھدا تے ساری خلقت اکھیاں کھولھ کے وینہدی
لکو کدی نہیں رہندے کدھرے، جدوں اجالے ہندے
اوہناں دے اندر دا ہر اک کمرہ خالم خالی
جنہاں گھراں دے بُوہیاں اتے لگے تالے ہندے
نویں دوراں دی سبھ توں وڈی کمزوری اے دولت
اتھے بھیڑاں لگن جتھے دولت والے ہندے
پچھلی عمری میرے کول نہیں، کوئی وی اپنا پیارا
آل دوالے رہندے جے میں سپ وی پالے ہندے
ایس دور دی ہیرا پھیری، ساڈا اوہلا بن گئی
نہیں تے ساڈیاں ہتھاں دے وچ زہر پیالے ہندے
افراتفری دی دھرتی تے اج میرے کم آؤندے
پہلی عمری دے جے کجھ لمحے رؤف سنبھالے ہندے
رؤف شیخ
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.