جتھے لبھی چھاں، اتھے ای بہہ گئی آں
عشق ہراں دے اوکھے پینڈے پے گئی آں
ایہہ نہ سمجھ تِرا ہتھ میتھوں اتے وے
تینوں اپنا سمجھ کے، جرم وی سہ گئی آں
اوہنوں سنگی سمجھ سامان چکایا سی
اوہ نس گیا، میں کھلی کھلوتی رہِ گئی آں
اوہ وی چڑھدے پانی وانگر آیا سی
میں وی کچیاں کندھاں وانگر ڈھیہہ گئی آں
ہالہ پہلاں منزل ساہویں دسدی سی
راہ بر لبھا، تاں میں دیکھو رہ گئی آں
عالیہ بخاری ہالہ
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.