توں کی جانے بھکھ ننگ نوں توں کی جانے تنگی

 تُوں کی جانے بُھکھ ننگ نُوں تُوں کی جانے تنگی

تُوں کی جانے کویں بتاوے خلقت بُھکھی ننگی

تُوں کی جانے بے سُرتاں دی سُرت سنبھالے کیہڑا

رنگ جنہاں دے بھنگ اے پاؤندی تیری رنگا رنگی

تُوں کی جانے تیرے کامے ڈنگ ٹپاون کیکن

تُوں کی جانے تیرے راکھے کیکن کٹن تنگی

تُوں کی جانے بٹن تروٹک کویں نشے دیاں تاراں

تُوں نہیں دیکھی ٹھیڈے کھاندی پاگل ہوش تلنگی

تُوں نہیں دیکھے بھامبڑ بندے دُکھیاراں دے ہوکے

تُوں نہیں دیکھے بنا پلیتے توپ چلاؤندے بھنگی

تُوں نہیں دیکھیا رجیاں دے گل پیندیاں اکیاں بُھکھاں

توں نہیں ویکھے بھڑدی کدھرے شاہاں نال ملنگی

جپھیاں پاؤندا تیرا پالا نال صبور ہریراں

تُوں کی جانے ننگے کیکن رات گزارن ننگی

تُوں کی جانے کی کی کردا رہوے پلان زمانہ

تُوں نہیں ویکھی بل چھل کردی ایہہ دنیاں دو رنگی

تُوں یاراں دی یاری لئی ایں ملدا نال رقیباں

پاسے نوں اے چوپٹ کردی ایہہ بازی بدرنگی

تُوں کی جانے پالی دے نے ہتھیں ناگ انجانے

تُوں کی جانے ہتھیں پالیا سپ متے کوئی ڈنگی

تُوں کی جانے کی کردا اے مندی کرنی والا

تُوں کی جانے نال تیرے کیوں کرے نہ کوئی چنگی

تُوں اکھیں نہ ویکھے کیکن سرداراں سر وارے

تُوں سُولی تے منصوراں دی جان نہ ویکھی ٹنگی

تُوں کی جانے مل پیندے نے وچھڑے سنگ دراڈے

تُوں کی جانے ملے کسنگے سنگ تروڑن سنگی

تُوں نہیں ویکھے ظلم کماؤندے صاد مرادے بندے

تُوں کی جانے ڈھنگ نے کردے کیکن خچرے ڈھنگی

کردے اُتوں بیلی گلاں مٹھیاں نال زباناں

تُوں نہیں ویکھے وچوں کردے دشمن گل تلنگی

جاناں دے کے پاؤندے عاشق پج فقیر ملن دے 

زُلفاں دے لئی دسر سینہ جویں چراؤندی کنگھی

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر