رُوح جد میری جمی، سکھیا
سب توں پہلاں امی سکھیا
ٹُبکے وچ سمندر تُوں ایں
علم دا پہلا اکھر تُوں ایں
تیرا پیار انمول رئیا نئیں
شہد وی تیرے بول جیا نئیں
جگ نال ہووے وکھ سکیری
ماں پُتر دی وکھ سکیری
سُچل پیار دا بانی کوئی نئیں
تیرا جگ تے ثانی ہوئی نئیں
جے تُوں مُکھ پرتاؤناں ای سی
پھٹ جگر تے لاؤناں ای سی
مینوں چنگا جانیا کاہتوں
ہُنڑ انج اوہلا تاڑنیا کاہتوں
مینوں پُچھے کونڑ تے کیہڑا
وڈ وڈ کھاوے سُنجا ویہڑا
مینوں دس میں کِدھر جاواں
کیہدے گل وِچ پا کے بانہواں
روواں تہاڑاں مار نی امنیئیں
کڈھاں دل دے خار نی امیئیں
بس اک واری مُڑ کے آ جا
مینوں اینی گل سمجھا جا
میں جد سفر توں مُڑ کے آؤناں
کجھ لے کے یا تُھڑ کے آؤناں
آل دوالے گُھمناں کیہنے
میرا متھا چُمناں کیہنے
جگ دی ہا نہ لگے تینوں
تتی واء نے لگے تینوں
انج دعاواں دینیاں کیہنے
جنتی چھاواں دینیاں کیہنے
دُکھ دلدل وچ گڈھ کے امینئیں
ٹِڈ دی آندر چھڈ کے امینئیں
تُوں وی اپنی سانجھ مُکا لئی
کُلی پرلے پار وسا لئی
پیار دی تھمی کیہنوں آکھاں
میں ہُنڑ امی کیہنوں آکھاں
شبیر نازش
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.