پیؤ دا سایہ
میں کدی تتی دُھپ نئیں ویکھی اوکھے بھارے کم نئیں ویکھے
میرے سِر تے پیؤ دا سایہ جوں میں جمیاں غم نئیں ویکھے
پیسے بھاویں تھوڑے وی سی اوکھا سوکھا ہو کے پردا
جو وی اج تک منگیا اے میں مینوں اگوں ناں نئیں کردا
سڑ سڑ دُھپ وچ میری خاطر مینوں ٹھنڈی چھاں وچ رکھیا
مینوں تے بس ہاسے دتے دکھ دا ذائقہ میں نئیں چکھیا
گھر جدوں او ہندا نئیں تے گھر فر اپنا گھر نئیں لگدا
بھاویں جنیاں ہون بلاواں نال ہووے تے ڈر نئیں لگدا
اوکھے ماڑے ویلے وچوں اوکھا ہو کے کڈھ دندا اے
میری خاطر او تے ہس کے دنیا داری چھڈ دندا اے
ساڈی خاطر کر کر محنت دن راتیں وی او نئیں تھکدا
لکھاں کوشش کر لاں پر میں اودے ورگا بن نئیں سکدا
زوہیب ارشد
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.