پنجابی سرائیکی شاعری
کُھلیاں رہ گیاں باہیں میڈیاں کُھلے رہ گئے نین
توں نئیں آیا ول ول تیڈے یاداں آندے رہئین
پتھر وستی پتھر لوک ہن کوئی نی سندا وین
تیڈے شہر دے لوک وی سانول بالکل تیڈے جھئین
تھل جل پھولیم جھاہ جھاہ گولیم کن چروا تھئ جوگن
تیڈی تھیون کیتے بھاء دے دریا ٹھلنے پئین
سڑدی سڑ گئی ارتھی میڈی دُکھدا رہ گیا دھوں
مونڈھا لا کے آنن والے پتے کن تے گئین
بندے بندے کھاندے ویندن بندے پیندن خون
ایویں لگدے دھرتی اُتے آدم خور آ گئین
ناظر مہروی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.