تیری بعد شہادت دے ویر امت

 عارفانہ کلام حمد نعت منقبت سلام

تیریؑ بعد شہادت دے وِیر اُمت

لُٹ وِچ خیام مچاندی رہ گئی

نہ لحاظ رسولﷺ نہ خوف رب دا

بلکہ اگ لا خیمے جلاندی رہ گئی

تیرا پُتر بیمار وِچ غش دے سی

تلیاں چس کے ہوش وچ لاندی رہ گئی

جلدے خیمے تھیں کڈھ دے سہارا

فرش خاک دے اُتے سُلاندی رہ گئی

اک اک بیوہ شہید دا پکڑ بازو

گرد عابدؑ بیمار بٹھاندی رہ گئی

اگ چولے سکینہؑ نوں لگ گئی سی

جل مِرے نہ اگ بُجھاندی رہ گئی

بکھرے وچ صحرا خوفزدہ بچے

تے تلاش کر کر واپس لاندی رہ گئی

چوب خیمے دی ہتھ لے رات ساری

الحافظ‘‘ دی ٭ہکّل لگاندی رہ گئی’’

بے سر لاش تیری گرم ریت اتے

کفن دفن دی خاطر بُلاندی رہ گئی

وچ سخت مصیبتاں رُج گئی ساں

اپنی بے بسی دل نوں تڑپاندی رہ گئی

پہنچی لاش تے نہ اپنی بے کسی تے

گویا خون دے اتھرُو بہاندی رہ گئی

درد بھری محرّم دی شام دسویں

مُڑ مُڑ یاد مدینہ دلاندی رہ گئی

ویرن گِلہ بجا نثار تُدھ بِن

وِچھڑی کُونج دے وانگ کُرلاندی رہ گئی

ماسٹر شریف نثار مرتضوی

٭ہکل:کُوک؛ کُوکڑا؛ آوازہ؛ آلا