لوکاں اگے چنگا بنڑیا پھردا اے

 جدید پنجابی شاعری

لوکاں اگے، چنگا بنڑیا پھردا اے

او چنگڑ تے، باشا بنڑیا پھردا اے

کال کلوٹا، پِنڈ دا مُنڈا ہُندا سی

اج کل او، پتاشا بنڑیاں پھردا اے

اچھے خاصے وال سی اوہدے سر اُتے

اج کل ویسے، گنجا بنڑیا پھردا اے

آساں رکھ سویرے وچ

 جدید پنجابی شاعری

آساں رکھ سویرے وچ

ڈرنا کیوں ایں ہنیرے وچ

اج کل مینوں لگے انج

تُوں وسنا ایں میرے وچ

غلام عباس نجم

سر سی جنہاں باہواں وچ

 جدید پنجابی شاعری

سر سی جنہاں باہواں وچ

اوہناں چھڈیا راہواں وچ

جے یقین نئیں آندا تے

بلدی اگ دے جاواں وچ؟

سب نوں نظری کِنج آویں

تُوں وسدا ایں ساہواں وچ

پت جھڑ موسم لنگھ گیا ماہی

 جدید پنجابی شاعری

پَت جھڑ موسم لنگھ گیا ماہی

آیا پھگّن تے شاخاں پُھٹیاں

بھنورے رقص کرن، پُھل ٹہکن

آ بُلبلاں موجاں لُٹیاں

وچھڑیاں کُونجاں وطنی آیاں

جو رزق بہانے ٹُٹیاں

دنیا نال کنارا کر کے

 جدید پنجابی شاعری

دنیا نال کنارا کر کے

دُکھاں نال گزارا کر کے

اَپنی مَستی جِیندے پئے آں

دُکھ تے درد گوارا کر کے

جِس دے ناں دے نفل نِیتے

ٹُر گیا اوہ کنارا کر کے

تھلاں وچ ڈب ڈیاں جو صداواں کون ویکھے گا

 جدید پنجابی شاعری

تھلاں وچ ڈب ڈیاں جو صداواں کون ویکھے گا 

تے اج مہینوال دی خاطر جھناواں کون ویکھے گا 

بروہاں وچ ڈونگھی شام تیکر کون بیٹھے گا

محبت دے لئی لکھاں بلاواں کون ویکھے گا 

جے حرفاں نال بنائیاں لوک نہ ویکھن

خیالاں دے پری خانے سزاواں کون ویکھے گا

حمد عالم حسن و جمال دی اے

 جدید پنجابی شاعری

حمد عالمِ حُسن و جمال دی اے

عاشق ہین جس دے روا دار سائیں

گھونگھٹ میم دا گھت کے مُکھڑے تے

چُھپیا وچ پردے پردہ دار سائیں

پایا بھید مخفی بھید یار وچوں

کیتا شہرتاں نے آشکار سائیں

کیتا جاندا اے تے آپے کر لوو کوئی اپا

 جدید پنجابی شاعری

کیتا جاندا اے تے آپے کر لوو کوئی اپا

کیتا جاندا اے تے آپے کر لوو کوئی اپا

اوہ تے دارو دین دی تھاں زہر دے کے ٹر گیا

توڑنا ایں جے ضروری، اک پاسے، کرکے توڑ

رستے وچ کرچاں کھنڈن ایہہ ٹھیک نئیؤں بیلیا

کی اے جے کر چڑھ گئی، گھوکی ذرا کو زہر دی

مشکل کھول خدایا میری صدقہ پیر گیلانی دا

 جدید پنجابی شاعری

منقبت

مشکل کھول خدایا میری صدقہ پیر گیلانی دا

میں قربان تے ماں پیو میرے اس دے ہر ہر وال کنوں

سارے جگ نوں گھول گھمانواں اس دے خال، خیال کنوں

چن فلک دا صدقہ کیتا اس دے حسن جمال کنوں

ملیا تاج حضوروں جس نوں ولیاں دی سلطانی دا

مشکل کھول خدایا میری صدقہ پیر گیلانی دا

نعرہ اساں پاکستان وسانا ایں

 جدید پنجابی شاعری

نعرہ

اساں پڑھ پڑھ کے رنگ لانا اے

اساں پاکستان وسانا ایں

اساں دیس دی حامی بھرنی ایں

دکھ جر کے محنت کرنی ایں

جھکڑاں سنگ متھے لانے نیں

اساں ساگر پربت گاہنے نیں

سارے منظر دھندلے دھندلے

 جدید پنجابی شاعری

سارے منظر دُھندلے دُھندلے 

ساریاں شکلاں ڈریاں

سبھ دے رنگ نیں اُڈے اُڈے

سبھ دِیاں اکھاں مریاں

گلیاں وچ چڑیلاں نچن 

کھول کے اپنے وال

ہتھاں نال کپائیں سنگیا

  پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

کنڑک

ہتھاں نال کپائیں سنگیا

وائپر نانہہ لغوائیں سنگیا

چنگا دانڑاں پکی گچھے

چنگی تُہپ لوائیں سنگیا

تُہپے وچ تھریشر لائیاں

بِلّھی نانہہ گوھائیں سنگیا

واگاں پچھے ول موڑ فیاض کدھرے

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

واگاں پچھے ول موڑ فیاض کدھرے

انتظار وچ بیٹھا غلام اِچرے

اوہی پرانے خیالات دل دے

اوہی طور طریقے نظام اِچرے

اوہی بزمِ یاراں وچ ذکر تیرا

اوہی راہ تکنے صبح و شام اِچرے

عمراں ناں روزہ آ گل پئیا

  پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

عمراں ناں روزہ

عمراں ناں روزہ آ گل پئیا

انتظار نی اپروں تاکید ہوئی گی

چھکی تانڑیں جاں پہچیا شام نیں کول

طرفوں شام نی دوری مزید ہوئی گی

ڈُبنڑ لغیوں دیہوں مُڑ فیر چڑھیا

پینڈے مُکنڑ جاں لغے تجدید ہوئی گی

سلیوٹ اوس فوجی لئی لکھ سلوٹاں

 جدید پنجابی شاعری

سلیوٹ

اوس فوجی لئی لَکھ سلوٹاں

موہڈے اُتے چُک بندوقاں

جیٹھ ہاڑھ دی دُھپے جہڑا

باڈر اُتے تان کے سینہ

چار چوفیرے ویکھ رہیا اے

اج تک مینوں یاد ہے تیرا ملنا جاندی واری

جدید پنجابی شاعری

اج تک مینوں یاد ہے تیرا، ملنا جاندی واری

اکھ وچ سِکاں، دل وچ سِکاں، لوں لوں دے وچ سِکاں

لا لا بُلھیاں دے نال بُلھیاں، ہِکاں دے نال ہِکاں

لام تے جاندی واری، جد ونڈیاں سن چِھکاں

دو دِلاں دے جذبیاں دی اوہ سوڑ، اوہ سوڑ آپ مہاری

اج تک مینوں یاد ہے تیرا، ملنا جاندی واری

گورو گنیں گن ونتا گیانی صوفی رند فقیر

 جدید پنجابی شاعری

ڈاکٹر فقیر ہوراں دے دنیا توں ٹُر جان تے

گورو، گنیں، گن ونتا، گیانی، صوفی، رند، فقیر

آگو آہری شعر ادب دا پنجابی دا پیر

ہیجل سچل پیار سنہیڑو سوجھی سوچن ہار

لیکن ہارا لیک گیا اے ان مٹویں تحریر

علم ہنر دا سیوک بن کے بنیاں اوہ پردھان

ایویں اوہنوں بابا بابا کہندے نیں تنویر

تنویر بخاری

اوہ فقیر سی اپنے رنگ اندر اچی اپنی صدا لگا گیا

 جدید پنجابی شاعری

استاد دامن لئی

اوہ فقیر سی اپنے رنگ اندر اچی اپنی صدا لگا گیا

جے کر پڑھو رباعیاں تے پتہ لگدا دوجا عمر خیام اے گیا

اوہدے شعر شگوفے گلاب دے نیں عشق مشک نوں کھول وکھا گیا

آؤندی رہوے گی مہک پیاریاں نوں ایسے سخن والے باغ لا گیا

اوہدے گلمے مو آتے پئے لاؤندے نیں فرضی شاعراں نوں اگ لا گیا

چلد رہوے گا شاعری دے ملک اندر ایسا اپنا سکہ چلا گیا

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر

کالیاں گھپ ہنیریاں اکھ وچ لگ دی لو

 جدید پنجابی شاعری

کالیاں گھپ ہنیریاں اکھ وچ لگدی لو

گرمی سردی قہر دی پھلاں دی خوشبو

شکلاں رنگ برنگیاں لنگھدیاں جان کھلو

آندے جاندے رہن گے ایہہ موسم ایہہ لوک 

وگدی وا دی لہر نوں کوئی نہ سکدا روک

نس نہیں سکدا ایس توں ایہو ای اے تقدیر

بے دردا میرے ہنجواں دی گئی ساری عادت تیرے تے

 جدید پنجابی شاعری

بے دردا! میرے ہنجواں دی گئی ساری عادت تیرے تے 

نہ تُو ای روکیاں رُکدا سئیں نہ اے ای روکیاں رُکدے نے

کجھ کلیاں ساڈے پیار دیاں کجھ پُھل ای ساڈیاں سدراں دے 

میں صادق اکھیں ویکھیا اے اج قبراں تے پئے سکدے نے

میں تے گل ای گھٹ چھڈیا سی جمدیاں ایناں  چاہواں دا 

اج وی میرے سینے دے وچ نکیاں نکیاں قبراں نے

عشق جنہاں دے ہڈیں رچیا ریہن او چپ چپاتے ہو

 کلاسیک پنجابی شاعری

عشق جنہاں دے ہڈیں رچیا ریہن او چُپ چپاتے ہُو

لُوں لُوں دے وچ لکھ زباناں کرن اوہ گنگی باتے ہُو

کردے وضو اسم دا جیہڑے دریا وحدت دے نہاتے ہُو

نماز قبول تد ہوسی باہو جد یاراں یار پچھاتے ہُو

سلطان باہو

پیارے لال کیا بھرواسا دم دا

 کلاسیکی پنجابی شاعری

پیارے لال! کیا بھرواسا دم دا

اُڈیا بھور، تھیا پردیسی، اگّے راہ اگم دا

کُوڑی دُنیا، کُوڑ پسارا، جیوں موتی شبنم دا

جینہاں میرا شوہ رِجھایا، تینہاں نوں بھو نہ جم دا

کہے حسین فقیر سائیں دا، چھوڑ سریر بھسم دا

ہدایت جے رب دی ہووے دل لامکان فناہ دے کوں

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ہدایت جے رب دی ہووے

دل لامکان فناہ دے کوں

جگ چھوڑ دیویں پچھوتا وسیں او

دور ہو نہ خوف خدا دے کوں

ایہوں نفس کتا خوشی منگدا اے

بند رکھیں توں چور ہوا دے کوں

کجھ نین سوالی کجھ نین سوداگر

 کلاسیک پنجابی شاعری

کجھ نین سوالی کجھ نین سوداگر

رل نیناں پائیاں ہٹیاں

کجھ نین نیناں دے سودے کردے

کجھ نین بھریندے چٹیاں

کجھ نین نیناں نوں زخمی کردے

کجھ نین کریندے پٹیاں

سارنگ نال تلنگ شہنائیاں دے راگ سوہنی دا بھوگ الاؤندا اے

 کلاسیک پنجابی شاعری

سراں تے راگاں دی کافی

سارنگ نال تلنگ شہنائیاں دے راگ سوہنی دا بھوگ الاؤندا اے

سورٹھ گجریاں، پوربی، للت، بھیروں دیپک راگ دی زیر بتاؤندا اے

توڈی میگھ ملہار تے گونڈسری تے دھناسری نال رلاؤندا اے

مالسری تے پرگ دا راگ بولے نال مالوہ وچ چھناؤندا اے

ستیں سُریں لا کے ونجھلی نوں، انگلی پور گرام تے لاؤندا اے

ڈھلک گئی چرخے دی ہتھی کتیا مول نہ جاوے

 کلاسیکی پنجابی شاعری

ڈھلک گئی چرخے دی ہتھی، کتیا مول نہ جاوے

تکلے نوں ول پے پے جاندے، کون لوہار سداوے

تکلے دے ول کڈھ لوہارا، تندی ٹٹ ٹٹ جاوے

گھڑی گھڑی ایہہ جھولے کھاندا، چھلی کت بدھ لاہوے

فیتا نہیں جو بیڑی سجناں، بایڑ ہتھ نہ آوے

چمڑیاں اُتے چوپڑ ناہیں، ماہل پئی بڑلاوے

فریدا پیریں بیڑا ٹھیلھ کے کنڈھین کھڑا نہ رو

 کلاسیکی پنجابی شاعری

فریدا پیریں بیڑا ٹھیلھ کے، کنڈھین کھڑا نہ رو

وت نہ آون تھیسیا، ایت نہ نیندڑی سو

فریدا ہاتھی سوہن انباریاں، پیچھے کٹک ہزار

جاں سر آوی آپنے، تاں کو میت نہ یار

کناں دنداں، اکھیاں، سبھناں دتی ہار

ویکھ فریدا! چھڈ گئے مُڈھ قدیمی یار

موتی نیں جو پلکاں تے پئے تلدے نیں

 جدید پنجابی شاعری

اتھرو ایہہ جو اکھیاں چوں پئے ڈُلھدے نیں

بے قدر نوں کیہہ علم ایہہ کس ملدے نیں

صراف ہووے کوئی تے پہچان کرے

موتی نیں جو پلکاں تے پئے تُلدے نیں

ساقی گجراتی

شکر کریندیاں رات گزاری نیند نہ نیڑے آئی

 جدید پنجابی شاعری

مستری صاحب تے ایہہ دونویں سوں گئے بستر پا کے

ساڈے کول نہ بستر کوئی پالے ٹوہیا آ کے

ایہہ دھکیاں لاری والیاں ڈاہڈی جھنڈ بہائی

شکر کریندیاں رات گزاری نیند نہ نیڑے آئی

مولوی محمد دلپذیر بهیروی

آپو اپنے پتھر لے کے نال گھراں توں آئیو

 جدید پنجابی شاعری

آپو اپنے پتھر لے کے نال گھراں توں آئیو

منگویں پتھراں نال میں دل نوں نئیں سنگسار کراؤنا

آ کاغذ دے پھل سزاواں تیریاں زُلفاں اُتے

نہ ایہناں دا رنگ بدلنے، نہ ایہناں کمہلاؤنا

انور وی ہُن سمجھ گیا اے پیار دے طور طریقے

اگ دے اُتے برف پکاؤنی، پتھر پھل بناؤنا

رستے ایہہ رستے ایہہ لمے رستے

 جدید پنجابی شاعری

رستے

ایہہ رستے ایہہ لمے رستے

کیہڑے پاسے جاندے نیں

بہت پرانے محلاں اندر

وِچھڑے یار مِلاندے نیں

اُچیاں ڈُوہنگھیاں جنگلاں اندر

شیراں وانگ ڈراؤندے نیں

سوہنا دیساں اندر دیس پنجاب نی سیو

 جدید پنجابی شاعری

سوہنا دیساں اندر، دیس پنجاب نی سیو

جیویں پُھلاں اندر، پُھل گُلاب نی سیو

رل مل باگیں پینگھاں جُھوٹن کُڑیاں ناگر ویلے

جوش جوانی ٹھاٹھاں مارے لشکن ہار حمیلاں

پہنن ہیرے موتی، مُکھ مہتاب نی سیو

سوہنا دیساں اندر، دیس پنجاب نی سیو

لے گئیاں جد کھوہ کے مینوں میریاں فنکاریاں

 جدید پنجابی شاعری

لے گئیاں جد کھوہ کے مینوں، میریاں فنکاریاں

لے گئیاں جد کھوہ کے مینوں، میریاں فنکاریاں

بے مزہ ہو گئیاں مِٹھیاں چیزاں وستاں ساریاں

ترس نہیں ظالم نوں آیا، ویکھ ربا ڈاڈھیا

بالکاں دے سر چکائیاں، وقت پنڈاں بھاریاں

کی بھلا لگا رہے گا حشر تیکر کرفیو

سوکھا لاہیا جاندا ناہیں گل وچ پیا جنجال کوئی

 جدید پنجابی شاعری

سڑکاں

سوکھا لاہیا جاندا ناہیں گل وچ پیا جنجال کوئی

پُچھو میتھوں دیس مِرے دیاں سڑکاں دا نہ حال کوئی

نویں نروئی سڑک ایتھے اٹھوارہ مساں لنگھاندی اے

آج بھریچے کھالی جیہڑی کل مُڑ پٹ جاندی اے

ہوئے رہندے ایہہ دیس دیاں سڑکاں دے نت دوالے نیں

اگے بجلی والے پِچھے پانی نلکے والے نیں