جدید پنجابی شاعری
عِلم دی دولت ونڈدے رہیے گھٹ کدے نہ ہو
دِیوے نال جگایاں دِیوا مدھم نہ ہووے لو
لمب لمب لیہ چڑھ جاہن عمل دی اینی مٹی گو
کچا کوٹھا عُمر تِری دا پوَی متاں نہ چو
نِیوِیاں شاخاں پَھلَّن ہمیشہ نِیوِاں ہو کے رہو
اگ پوَے منہ اِچے دے وِچ اُچا مول نہ ہو
بوہتا پا نہ بھار گناہ دا، ہو جا سی آ دا بو
جیون دی اس گڈ نئیں ٹُرنا جے نہ رکھیو ای جو
سجّن دُشمن جاہن پچھاتے وختاں دے وِچ سارے
اُکھلی دے وِچ چھڑیاں آوے جِنساں دی خشبو
رکھے رب تے تاں وے رہندا انج نیئں رہندا پردہ
سو پے تانیے پردے، بھاویں بُوہے رکھیے ڈھو
اپنی اپنی نال سمجھ دے سمجھن لوک لطیف
بعضے دو نُوں اک سمجھدے بعضے اک نُوں دو
منشی لطیف گجراتی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.