اساں بسم اللہ نوں پڑھ کے اج کیتی شروع کتاب

 جدید پنجابی شاعری

اسّاں بِسم اللہ نُوں پڑھ کے، اج کِیتی شروع کتاب

وِچ موراں دے پر رکھے، اسّاں لائے عطر گُلاب

وچ آکھاں غوطہ ماریا، تے پکڑی زُلف دی لَج

اسّاں موتی کڈھیا میم دا، اسّاں کِیتا کم شتاب

اساں ورقے تُھلے خیال دے، تے کاف وِچ ویکھیا نُون

اسّاں مستی لئ الست دی، اسّاں پیتی رج شراب

اسّاں نِیتاں بَنیاں پکیاں، اسّاں یاریاں لائیاں سَچیاں

اسّاں بّھلے ساں، جد سمجھیا دل کِیتا کم خراب

بِن ویکھیا اوس نُوں منیا، اسّاں کاسہ آپے بھنیا

اسّاں ڈوری دِتی یار نوں، ساڈے مُکے سب عذاب

اسّاں دعوت کِیتی یار دی، نالے اِک دی نالے چار دی

دل سِیخاں دے وِچ ٹنگیا، اسّاں کِیتا پیش کباب

اسّاں رو رو راتاں کٹیاں، اسّاں چنگیاں کِیتیاں کھٹیاں

جد آیا ماہی سامنے، سانوں ویکھن دی نہیں تاب

اسّاں لِکھے خط پیار دے، اسّاں جنگل واجاں ماردے

اسّاں آپے جا کے پّچھیا، ساڈا آسی کد جواب

جد لام میم مِلایا، او ”اللہ“ بن کے آیا

وِچ مِیم مروڑی جوڑ کے، ساڈا بنیا کم جناب

اسّاں پڑھیا اے والناس نُوں، اسّاں چھڈیا عام تے خاص نُوں

جَد نُقطہ ویکھیا ”ب“ دا، اسّاں کیتی بند کتاب

اسّاں پڑھنے توں چِت چاہا، سانوں سوہنا نظریں آیا

جَد واصف، راتاں جاگیاں دن بن دے جاون خواب

واصف علی واصف