جدید پنجابی شاعری
سپنے وچ اک رُخ تے لکھیا راتیں اپنا نام اسیں
دن چڑھدے نُوں ہو گئے سارے جنگل وچ بدنام اسیں
کنج سہ لیندے اوہدے مُکھ تے پل پل ڈھلدی شام اسیں
اپنے دل دا دغدا سُورج کرتا اوہدے نام اسیں
اک اک کر کے وِک گئے آخر تارے ساڈے امبر دے
ہائے، پھر وی تار سکے نہ اس دیوے دے دام اسیں
اک مُدت توں ترس رہے نے کھنبھ ساڈے پروازاں دے
بھول پن وچ اک پنجرے نوں دِتا گھر دا نام اسیں
پتہ پتہ ہو کے ساڈے ویہڑے دے وِچ آن کرے
برکھاں دے ول جد وی بھیجے موہ بھیجے پیغام اسیں
ہاں، اوہناں دی لائی اگ وِچ سُلگ رہے ہاں رات دِنے
کنج دیئے پر اوہناں کومل پُھلاں نوں الزام اسیں
اودھر ساڈے چند نوں کھا گئے ٹک سمجھ کے بُھکھے لوک
ایدھر نھیرے دی بُکل وِچ کردے رہے آرام اسیں
سکھوندر امرت
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.