جدید پنجابی شاعری
سمے دی خدائی
میں برفیلی پہاڑی تے
کسے چندرے موسم وچ کھِڑیا
اک رتے رنگ دا پھُل آں
مینوں سونگھن والیاں نکاں
تے ویکھن والیاں اکھاں
ہجرت کر کے
کیتے دور ٹُر گیاں نیں
کسے تتلی نوں گلے ملے بغیر
تے کسی پنچھی دی چنج نوں
چم لین توں پہلاں ای
کھلر کے مُک جاواں گا
مینوں خبر اے کہ ایہی میرا مقدر اے
پر فیر وی
میں اڈیک دا لڑ نئیں چھڈیا
ہجر دے پھَٹ
تے ہوا دے تھپیڑے کھا کے وی
میں خوشبواں ای ونڈیاں نیں
اقصٰی گیلانی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.