جدید پنجابی شاعری
شام سویرے حُقہ پینا روز دی عادت بن گئی اے
کم نہ کرنا، ویہلا رہنا، روز دی عادت بن گئی اے
ایس وسیبے سے سے رنگ دے لوک اسانوں پڑھ دے نیں
اپنے آپ نوں دھوکے لکھنا، روز دی عادت بن گئی اے
ہک واروں میں نھیرے پاروں، ٹُھڈا کھا کے ڈگیا ساں
کندھ تے دِیوا بال کے رکھنا، روز دی عادت بن گئی اے
میں وی پِنڈ دیاں لوکاں نال منافق ہوندا جاندا واں
اندر دی گل باہر نہ کڈھنا، روز دی عادت بن گئی اے
پہلاں پہلاں ورہیاں مگروں شعر ہوندا سی مشکل نال
ہُن تے درداں اُتے لکھنا، روز دی عادت بن گئی اے
دنیا جنت جنت کرکے گِھن آوندا وے لوکاں نوں
اوس مردود دے متھے لگنا، روز دی عادت بن گئی اے
تَسے ہوکے دُکھڑے میرے میتھوں پانی منگدے نیں
اکھیاں دریا دریا کرنا، روز دی عادت بن گئی اے
دُنیا، حُسن، حکومت، شہرت، پیسہ نِرا دوزخ اے
دل دے سجے پاسے ٹُرنا، روز دی عادت بن گئی اے
اُجڑ گیاں نوں قابل سائیں! مگروں کون بُلاوندا اے
فیر وی پِچھاں پرت کے تکنا، روز دی عادت بن گئی اے
قابل جعفری
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.