جدید پنجابی شاعری
ساڈے شہروں ٹُر گئے چنگے دن
ساڈی عمراں لے گئے نال
اسیں جھلّی فکر جوانی دی
ساڈے چِٹّے ہو گئے وال
سانوں بھُل گیا رووَن دُکھاں تے
ساڈی اکھیں پے گیا کال
ساڈی اکھیں چانن ترس گِیاں
ساڈے لِسّے پئے گئے خاب
ساتھوں رُس گئے موسم خوشیاں دے
سانوں لڑ گئے پھُل غُلاب
سانوں ساون چھوڑ کے ٹُر، نس گئے
ساتھوں دُھپّاں لَوِن حساب
اسیں کلّے رہ گئے جھوٹھیاں وچ
ساڈا لکھ کے لے گئے ناں
ساڈے پیریں جُتّی سفراں دی
ساڈے سِر تے دُھپ دی چھاں
چا ہتھّاں نال بنیریاں نُوں
اسیں لبھدے پھرئیے کاں
اسیں ڈاڈھے اوکھے ساہ لَو یے
ساڈے سینے دے وچ کِل
اِتھے دلّاں دے اندر زخم ہووَن
ساڈے زخماں اندر دل
کدیں آپے پٹیاں بَنھ بَوِیے
کدیں آپے بَویے چھِلّ
ساڈے شہروں ٹُر گئے چنگے دن
ساڈی عمراں لے گئے نال
فرحت عباس شاہ
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.