جدید پنجابی شاعری
لُٹ گیا سارا وطن تے سارے اپنڑے مر گئے
اپنڑے ہی وِیراں دے ہتھوں اپنڑے بچے مر گئے
خیر ہووے چوہدری دے کُتیاں دی، سانوں کی
ایہہ وی کوئی رونڑ آلی گل ہے بندے مر گئے
بھیڑ وچ رگڑی گیا تے سڑ گیا کوئی جیل وچ
اوکھے جائے ما پیاں دے کیڈے سوکھے مر گئے
سڑ گئے ہک پیلی رُت وچ میرے سارے پُھل گُلاب
موتیے، چنبیلیاں، گیندے تے مروے مر گئے
حسرتاں ہی حسرتاں اس رُکھ تے جو مُرجھا گیا
لوگ اپنی اکھاں دے وچ خواب لے کے مر گئے
نیناں دے وچ آ کے ہنجُو رُک گئے، تے سُک گئے
مار کے نعرہ علیؑ دا ہسدے ہسدے مر گئے
ڈر رہیا آں اپنے بچیاں دی نگاہواں توں امیر
چنگے کل دے سب دلاسے ہونٹاں اُتے مر گئے
امیر سخن
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.