پنجابی سرائیکی شاعری
اتھاں کجھ خاب آندے ہن
اکھیں دی چیکدی چوکاٹھ دی چر چر سنڑنڑ کیتے
اتھاں ول نندر نئیں آندی
جو خابیں دی سواری ہے تے سوکنڑ ہے
اتھاں آندی ہے ننگی لاش فکریں دی
جیکوں ہنجھ دا غسل ملدے
جھنڑک دی رڑھ رہیندے ہئیں
جگاریں دا فصل ملدے
اتھاں بالیں دے سکے ہوٹھ
ہتھکڑیاں دے وانگوں ہن
اتھاں تریمت دی اکھ دے وچ
ہنجھو لڑیاں دے وانگوں ہن
اتھاں ہے بغض دی او چیکنڑی مٹی
جو ہر پنڈے توں نئیں لہندی
اتھوں دی کوئی کنوار اج کل
کچاوے تیں وی نئیں ٹھاہندی
اساں کوہ قاف دے جن ہئیں
بشر بنڑدے ودے رہندوں
بشر بنڑ کے نسے رہندے
عرفان محمد
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.