پنجابی عارفانہ کلام
میں اس دربار وچ جھکیاں نگاہواں ویکھ آیا واں
درداں نال مہکن جو فضاواں ویکھ آیا واں
تڑفدے تے بلکدے دل وی جتھے چین پاندے نیں
میں اس گلشن دیاں تازی ہواواں ویکھ آیا واں
نظر نوں روشنی ونڈدا اے اوتھے گنبد خضرا
میں ساوے رنگ وچ رنگیاں فضاواں ویکھ آیا واں
خدا تعالیٰ توں جس جس تھاں گنہگاراں دی بخشش لئی
رسولِ پاکﷺ نے منگیاں دعاواں ویکھ آیا واں
میں مکے وچ عبودیت دے سارے رنگ ویکھے نیں
قبول اس در تے جو ہوون، دعاواں ویکھ آیا واں
جنہاں نوں مصطفیٰ صل علیٰ نے عظمتاں دتیاں
میں مکے تے مدینے وچ اوہ تھاواں ویکھ آیا واں
خدا دے گھر دے وچ تکیا اے میں دم بخود سب زمانے نوں
نبی دے در تے فریاداں تے ہاواں ویکھ آیا واں
اوہنے نادار وی شاہی دے رنگ وچ رنگ دتے نیں
سخی دے در دیاں سبھے اداواں ویکھ آیا واں
اوتھے ذرے وی تارے بن کے خالد جگمگاندے نیں
مدینے دے گلی کوچے تے راہواں ویکھ آیا واں
خالد شفیق
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.