جدید پنجابی شاعری
چڑیے کھنب دے وین
ویلا جے کر گونگا نہیں تے
گھاہ بوٹی تے وِچھرے ہوئے
موم دے چِٹّے کاغذ کولوں
کھال تے بہ کے لیڑے دھوندی
رُت دے دُکھ وی پُچھے
ویلا جے کر انھا نہیں تے
گُنڈیاں اکھاں ساہویں بہ کے
ادھ دیہاڑی بدلے کھیتیں
بھری جوانی پیڑاں چُگدی
واء دے رنگ وی ویکھے
ویلا جے کر پتھر نہیں تے
شِخر دُپہریں انھی دُھپے
مِٹی دے وچ مِٹی ہو کے
مِٹی اُتے مِٹی تھپدی
مِٹی دا مُل موڑے
ویلا جے کر ظالم نہیں تے
جیون کوہندے چُلھیاں ہتھوں
ہر اِک وار بیگانی اکھ دے
سُکھ تے ٹھنڈ دی انھی موت دا
کوئی توڑ تے لبھے
ویلا جے بے پیڑا نہیں تے
جہڑی تھاں وی اوہدی تھاں نہیں
اوسے تھاں لئی سولی چڑھدی
بے گھر تے بے حق دی
ہاہ دا ٹک وی لاوے
ویلا جے کر بولا نہیں تے
اُڈن دے دن آن توں پہلاں
بازاں ہتھوں کُسدے ہوئے
چِڑیے کھنباں وِچوں نِکلے
وین دا ناں وی رکھے
ارشاد سندھو
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.