پنجابی عارفانہ کلام
نبی دی محفل چہ آ کے بیٹھو نوال سارا حضور دا اے
خدا نے خلقت بنا کے دسیا، منال سارا حضور دا اے
ایہ پھل بُوٹے ایہ چن تارے نگہ نوں بھاندےعجب نظارے
کمال اوہدی نیں قُدرتاں دے، جمال سارا حضور دا اے
نبی دی الفت پچھان ساڈی نبی دی مدحت امان ساڈی
دھیان رہندا مدینے ولے، خیال سارا حضور دا اے
گھڑکدے بدل غماں دے آندے تے سوچ کہندی قسم خدا دی
اساں دے دکھ درد غم بھلا کیہ ملال سارا حضور دا اے
بلا دے جھکڑاں چہ میری کشتی نہ بوڑ جائے ایہ ڈولے کھاندی
بچی ہوئی جے بھُچال توں تے اچھال سارا حضور دا اے
ہنیرا اکھیاں، دلاں، دماغاں چوں دُور کیتا چراغ میرے
جہان سارا چمک پیا اے، کمال سارا حضور دا اے
دوہاں جہاناں دے بادشاہ دے گدا ہاں فیضی تے ہول کاہدا
پئے نیں جس تھاں کرم خزانے اوہ تھال سارا حضور دا اے
مبشر حسین فیضی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.