پنجابی عارفانہ کلام
غماں دے قہر وچ ہڈاں دا بالن بال رہنے آں
دُکھاں دی اگ وچ سڑنے آں ہر دم لال رہنے آں
مگر ایہہ حال وی ساڈا کسے دا ہور نئیں ہرگز
نبیؐ دے پیار دے صدقہ سکوں دے نال رہنے آں
اسی جپنے آں رب دا نام منہ کعبے دے ول کر کے
"نبیؐ دی نعت دے صدقے سدا خوشحال رہنے آں"
حفاظت موت کردی اے اساڈی زندگی دی فر
نبیؐ دی پاک حرمت دی جو بن کے ڈھال رہنے آں
بڑی حسرت زیارت دی نہ وس چلے تے کیہ کرئیے
شکنجے وچ پھسے دنیا دی الٹی چال رہنے آں
نئیں کہندے کسے نوں کجھ وی آپنی ذات لئی لوکو
مگر لوکائی دے لئی کر دے قیل و قال رہنے آں
بڑا پکا تے پیڈا من لیا بولن نئیں آندا
جو آندا اے اوسے دا کتدے چرخہ ڈال رہنے آں
نظر آندا اے کیہ ہونا اے آون ویلے ساڈے نال
بھلیکھے روز پے کے فیر کڈھدے فال رہنے آں
کوئی دارو، کرو آقاﷺ! دعا فیضی دی کد ٹٹنا
تھپیڑے ظلم دے سہندے اسی جس جال رہنے آں
مبشر حسین فیضی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.