پَکّی تھاں
پنڈوں لہندے
رُکّھاں دی اک جھنگی
اُس وچ جان توں سارے ڈردے سی
ماں کہندی سی جھنگی وچ
اپنے ورگا کر لیندی اے
جھنگی دے ول نہ جاویں
اوہ پَکّی تھاں ای
فیر انج ہویا
قسمت سانوں شہر لے آئی
ایتھے کوئی وی جھنگی نئیں سی
ہندیاں ہندیاں پنڈ دے کچے کوٹھے کُلّے
یاد چوں ڈھ گئے
اسی وی شہر دے ہو کے رہ گئے
ماں نے ٹھیک کیہا سی
پُتّر پَکّی تھاں ول کدی نہ جاویں
اوتھے پچھل پیری
بندہ پھڑ لیندی اے
اپنے ورگا کر لیندی اے
فرہاد اقبال
