حمدیہ کلام
سجدے نوریاں دے پُتلے خاک تائیں مولا بخشیا تاج تکویم دا اے
مالک براں بحراں باغاں بستیاں دا بادِ صبا نسیم شمیم دا اے
مددگار اللہ پالنہار، اللہ سجن دشمن مقبول رحیم دا اے
جنت جان زندیق کی گھٹ جاندا اوہدے بحرِ الطاف عمیم دا اے
جس دے قلب وِچ عشق دا نور ناہیں اینویں لوتھڑا فامِ نسیم دا اے
مردہ قلب جس وِچ انقلاب ناہیں عالی مرتبہ قلبِ سلیم دا اے
جالینوس بقراط محتاج اوہدے جو مریض علیم الحکیم دا اے
گزر گئیاں نے یار ہزار صدیاں بے مثال کمال کریم دا اے
اوسے تار روشن اوہدا اک تارا ہویا نئیں محتاج ترمیم دا اے
دائمؔ جہیاں منہ کالیاں عاصیاں نوں اِکو آسرا ربِ رحیم دا اے
دائم اقبال دائم
