جدید پنجابی شاعری
آوے نال خیال کسی دے جدوں خیال غزل دا
حسن جمال کسے دا بنڑدا حسن جمال غزل دا
بن کے بھڑک کسے دے رخ دی بھڑکے تاب غزل دی
زلف سنہری وانگ کسے دی، لشکے جال غزل دا
لفظ بنن کناں دے بندے مصرعے ہار گلاں دے
ہار پروندیاں جاون اکھاں لے پلکاں تھیں موتی
ابلدے دل وچوں اٹھے جدوں ابال غزل دا
بن مستانیاں نظراں کردیاں ناچ نشے دیاں تاراں
دیوے جدوں طبع دا ساقی جام اچھال غزل دا
نچدا گاؤندا وگدا سوماں ٹور روان غزل دی
باغ طبع دیاں بنے بہاراں لگ نکال غزل دا
کاہا پے کے نال اداسی دلوں کدی جد اٹھے
جا بہہ درد وچھوڑا کوئی ڈیرا بھال غزل دا
نکتے غین غزل دے اگے مکی ل سہانی
ویکھے اڈدی زلف غزل دی بیٹھا خال غزل دا
درد ونڈاندے اک دوجے دا رہ ایہہ مڈھ قدیموں
دل دی محرم حال غزل دل محرم حال غزل دا
نال غزل دے دل پاگل نے خوب نبھائیاں سانجھاں
ہجر وصال ایہدے سا محرم ہجر وصال غزل دا
لکھ کے جدوں کسے دے رو سے دتی داد غزل دی
لیا گواچے خطاں لفافیاں من کمال غزل دا
چھیڑن جد وی دل نوں اوہدی سرد طبع دیاں یاداں
گرمی سوز سخن دی دیوے بھانبڑ بال غزل دا
ہین قصیدے حسن اوہدے دے شعر فقیر غزل دے
رکھے کول کویں نہ تحفہ یار سنبھال غزل دا
ڈاکٹر فقیر محمد فقیر
