پنجابی نعتیہ کلام
مدینے توں قربان جان اللہ اللہ
ہے جنت توں وَدھ جِسدی شان اللہ اللہ
اَکھاں خِیرہ کردے مدینے دے ذرّے
ہے سُورج وی تَک کے حیران
وَسے ساوے گنبد چ محبوبؐ رب دا
مکین اللہ اللہ،۔ مکان اللہ اللہ
کھڑا ہاں میں روزے دی دہلیز اُتے
ہے پَیراں دے ہیٹھ آسمان اللہ اللہ
مزا آ گیا جَد مسِیتاں اِچ گونجی
نرالی بلالیؓ اذان اللہ اللہ
اک ٹاٹ دا بسترا، اک پیالہ
ہے دو جگ دے شاہؐ دا سامان اللہ اللہ
میں اوس دی چشمِ رحمت دے بدلے
کدی نہ لواں دو جہاں اللہ اللہ
مدینے دیاں ویکھیاں جَد بہاراں
گئے ٹُٹ بہشتاں دے مان اللہ اللہ
جہڑاؐ سی چٹائی تے فرشاں تے بہندا
ہے اَج عرشاں تے مہمان اللہ اللہ
ابوبکرؓ و فاروقؓ و عثمانؓ علیؓ دا
ہے اللہ خود مدح خوان اللہ اللہ
عمرؓ دے اک کوڑے دی ہیبت تے ویکھو
بَھجے اَگے لگ کے شیطان اللہ اللہ
علیؓ پٹ کے رکھ دِتا خیبر تے دَر نوں
بیا (باسی) کھا کے رات دا نان اللہ اللہ
حسینؑ و حسنؑ دی تریہہ لاہنڑ خاطر
نبیﷺ نے چُوسائی زبان اللہ اللہ
ہے ریتے دا بستر تے بانہہ دا سرہانہ
شاہانِ جہاں دی ایہہ شان اللہ اللہ
انہاں دی میں سلمان عزت توں واراں
زر و مال و اولاد و جان اللہ اللہ
سلمان گیلانی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.