پنجابی سرائیکی شاعری
سجا تے سینے تے یادیں دے میلے، بارہاں وَجے
تروڑی بیٹھے ہیں اکھیں دے ریلے بارہاں وجے
بزار یارہاں وجے بند کر گئی دنیا
غزل دے کھول تے بہہ گیوسے ٹھیلے بارہاں وجے
اُٹھی تے نِرنہاں کاوڑ دا ناشتہ کیتا
کہیں دے منہ تے سویلے سویلے بارہاں وجے
سیانی جٹی دے ڈُکھ یاد آ گئے ہک رات
خوشی توں تھی گیا پاگل میں، جیلے بارہاں وجے
اخیری ہنج دا قطرہ اُگھیس تے گل لگ گئی
میڋے نصیب دے تاں دھمی ویلھے بارھاں وجے
سویلے اٹھ وجے دفتر ڈو ٹُر پے سارے ربوٹ
تے آگے ہوٹلیں تے بھیڈاں، لیلے بارہاں وجے
کوہیڑ اتنی ہئی جو سجھ نظر نہ آیا ملک
اساڈی نسل تے میلے کچیلے بارہاں وجے
الطاف ملک
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.