جدید پنجابی شاعری
چن سورج دے ہُندیاں گُھپ انھیرے چوں نہ نکلے
ساری عمراں لوکی شک دے گھیرے چوں نہ نکلے
راتیں جیہڑا بھجیا اے ناں راٹھا پنڈ دے وچوں
مینوں شک اے ایہہ وی جُھگا تیرے چوں نہ نکلے
کوٹھا ڈِگن دے وچ نِیّاں یا فیر کندھاں نالوں
ویکھیں کدھرے بُہتا وَیل بنیرے چوں نہ نکلے
سوچ رہیا واں ساری عمراں پنڈاں دے پنڈ کھا کے
لوڑھا نہیں اے فیر وی بُھکھ وڈیرے چوں نہ نکلے
پھیری والا پھیرا لا کے دس ہاں کتھوں کھاوے
روٹی دا وی خرچہ جے کر پھیرے چوں نہ نکلے
اودوں تیکر جُھگیاں دے وچ عیداں نے نہیں آؤنا
جِناں تیکر چن دے قاتل ڈیرے چوں نہ نکلے
لکھ سیکھائیے سندھو بھاویں موتی چوگ چُگائیے
تِتراں ورگی فیر وی واج بٹیرے چوں نہ نکلے
ارشاد سندھو
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.