جدید پنجابی شاعری
کملی خلقت واجے پھوکے
جاہ جاہ کنجری بُھکھ پٸی نچّے
سارے دیس دی رہتل کوہڑی
کس گل دا جی مانڑ کریوے
چٹا دیہں اے ویہدے پے ہائیں
او ہک مُلاں ٹھرّک پیا جھاڑے
وعظ پیا دیوے شرم دھرم دا
آپنڑے ناں دا ٹیگ لوا کے
سستے نالے ماہنگے ویچے
ننگا دیہں اے ویہدے پے ہائیں
دھرتی ماں دی چولی پاٹی
او جرنیلاں دی سُتھنڑ لتھی
پونڑی صدی توں ریپ پے کردن
قانون اساڈا مُٹھ پیا مارے
بھیڑا دیہں اے ویہدے پے ہائیں
آٸے ہن ملکھ نوں راج ہلارے
چھنڑ چھنڑ دے جاں پیر دے کارے
سانوں لُٹ لُٹ رج رج کھاونڑ
پارلیمان دے باندر سارے
بھکھا دیہں اے ویہدے پے ہائیں
کئی ماواں دے لال کوہی گئے
کئی دھیاں دے مانڑ کھڑی گئے
سنگ جیناں دے راہیں پیاں پٹنڑ
ہائے اوناں دی رَت پیا پیوے
تسا دیہں اے ویہدے پے ہائیں
کینہہ شہراں دی اربت پٹی؟
کینہہ جنگلاں نوں ساڑ دُھکھایا؟
کینہہ دریا نوں سیم بنڑایا؟
کینہہ صحرا وچ ملکھ مرایا؟
ڈاھڈا دیہں اے ویہدے پے ہائیں
کیوں ہر پاسے بھکھ تے ننگ اے؟
کیوں غربت دے وینڑ پے ہوون؟
کی رہ گئی اے پہچانڑ اساڈی ؟
کیوں جیونڑ دے سبھ رنگ کوجھے؟
چٹا دیہں اے ویہدے پے ہائیں
نقی بخاری
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.