شعر سناواں تینوں جیہڑا

 پنجابی شاعری

شعر سُناواں تینوُں جیہڑا

دِل تیرے نوُں چھیڑے

او دِن میری عید ہووئے

جد آویں میرے ویہڑے

اپنی گل سُناواں کِس نوُں

کوئی نئیں ایتھے میرا

تینوُں کیکن دَساں سَجناں

توہیوں دِل دے نیڑے

لوکی کیہندے چنگا ہوندا

جے توُں نیوں ناں لاندی

ہار کے دِل دی بازی تک لے

کِنے دُکھ سہیڑے

سکھیاں آکھن نئیں سوُ آنا

چھڈ دے ہور اُڈیکاں

توُں مُڑ آویں تاہیں مُکنے

سارے جھگڑے جھیڑے

مکی دی میں روٹی سیکاں

ساگ پکاواں سوہنا

اودھے اُتے چائیں رکھاں

مکھن والے پیڑے

ساہواں والی ڈور ناں ٹُٹے

میں تے ڈردی جاواں

ویکھیں کِدھرے ڈُب ناں جاون

جِندڑی والے بیڑے

تیرے باجھوں کملی ہوئی

تک لے حالت میری

احمد آ جا مل جا مینوُں

تیرے ورگے کیہڑے

  

احمد شکیل چغتائی