پندھ پیریں دا ہائی سوچ کے ساتھ ڈے راہ دے رسمی ولانگے خطرناک ہن

 پنجابی سرائیکی شاعری

پندھ پیریں دے

پندھ پیریں دا ہائی سوچ کے ساتھ ڈے راہ دے رسمی ولانگے خطرناک ہِن

جہریاں لُولہیاں لبک ہِن لاہیاں اگو چُست چاڑییں کنوں ڈھیر چالاک ہِن

تیڈے وصبے دے لوکیں دا اے حال ہے اہلِ ترسی دی عادت کنوں پاک ہِن

بھوئیں کوں بھنج نہیں سکھایا خُدا پیار دا ایں کنوں ڈھیر بے درد افلاک ہِن

ڈو قدم ٹُر کراہیں چار سُو ڈیکھ گھِن او ڈھمکڑا کھڑائی او فلانا کھڑائی

جون پھرسی او ٹالا نہ ڈیسی ذرا کوئی اپنڑا ہے یا کوئی بیگانہ کھڑائی

وقت ہائی ساتھیا سوچ کے ساتھ ڈے تھک ونجیں تا اِتھاوْ ابتدا نہ کروں

چو چُوتھائیں دے ایں چوک توں چُک ونجوں کوئی قسم نہ اُٹھاوْں مُک مُکا نہ کروں

کوئی خوشی نہ کروں ایں ملاقات دی رو کے نکھڑیے ونجوں ابتدا نہ کروں

تھی کے آپت دے وِچ انڑ سُونہیں بٙنڑ ونجوں واقفیت دی غلطی ولا نہ کروں

تُوں جِتھاں ونج وسّیں شالا خوش رہ ونجیں میڈا ویلا نہ ڈے میں جِتھاں رُل ونجاں

یا کہ دل نال دعا منگ خدا کولو چن توں میکوں بُھل ونجیں میں تیکوں بُھل ونجاں

اق دی ماکھی نہ سمجھیں بُھلاونڑ میڈا کیا خطا ہے میڈی کیوں وِسرساں تیکوں

میں کنوں ہٹ کراہیں جیندا مُنہ ڈیکھسیں میں نہ ہُویُم تونڑیں میں نظرساں تیکوں

تیڈی نفرت دی نُکر تار نہیں جھاگ کے انت ہِک ڈینہ گوارہ گُزرساں تیکوں

میڈا وعدہ ہے راہ چُھوڑ ڈیساں تیڈا اِتفاقاً جِتھاں وی ٹکرساں تیکوں

بیوفائی دی پُل دے پرو ٹپ کراہیں اے رویّہ ہمیشہ مکمل ڈِکھائیں

میں تاں مجبور ہاں تیڈا مُنہ ڈیکھنڑِم تُوں نہ ڈیکھیں میڈو آپ کوں جھل ڈِکھائیں

میں نظریُم جِتھاں تُوں تھتھرسیں اُتھائیں ہر گھڑی نفرتیں دی طرفدار نہیں

میڈییں گالہیں تے اعتبار کیتا نہ کر ساہ پرایا ہے لحظے دا اعتبار نہیں

میں ہاں قیدی رِواجیں دے زندان دا تیڈے کہیں قید خانے دی کندھ تار نہیں

وقت دی قید نہیں جئیں ویلھے دل کری تیڈے راہ تیں پیاں لت رکھنڑ بار نہیں

میڈی کوتاہ قامت دی قِسمت جگا توں لتاڑی ویسیں میں اُبھرساں پِیا

وقت میکوں روزانہ شہادت ڈیسی روز جِیساں پیا روز مرساں پیا

تُوں ونجائیں یا بنڑائیں او ہے مرضی تیڈی میڈے غمخوار مقسُوم ہلکے نِوہی

اے جُدا گال ہے تیکوں نہیں راس آئے بے نوا لوگ مظلوم ہلکے نِوہی

خود پریشان رہ کے ونڈیندِن خوشیاں خُلق وِچ مفہوم ہلکے نِوہی

تیڈی کِھل دے خزانے مُقدس کنوں میڈییں ہنجُوں دے مفہوم ہلکے نِوہی

تُوں جے کِھلسیں تاں کئی آہلنڑیں سڑ ویسِن میں رُنُم تاں وسنڑ دی آباد تھیسی

باوفائی دا ناں کون گِھندے اِتھاں گال تھیسی جڈاں بے وفا دی تھیسی

بشیر غمخوار