پنجابی سرائیکی شاعری
آ پیار کروں ول پیار کروں آ سانول سانول پیار کروں
آ ہک تھی کہ ہک سک تھی کے کُئی سانجھی سُرت سنگار کروں
کہیں رستے رَل کے ٹُر پوووں کہیں رشتے دا اتبار کروں
تَیں کیا کیتے ہیں کیا کیتے کیا تَیں میں دی تکرار کروں
تکرار بھلا کیا تھی سگدے چن چوڈی نال چکوریں دا
جیوین کہیں کاں دی کَر کَر نئیں جیون تاں رقص ہے موریں دا
جیون تاں رِیت ہے رشتیں دی ہک رمز اے اندری اندریں دی
جیون تاں من دی مُندری وچ مُندری ہوئی چاندنی چندریں دی
جیون تاں سک ہے صحرا دی جیون تاں سُرت سمندریں دی
جیون فِطرانہ فطرت دا نئیں گال مسیتیں مندریں دی
بے لوث محبت نئیں کیتی تہوں نفرت وے نسے کر سگدے
اساں جیون شروع ای نئیں کیتا بھلا مویا کینویں مر سگدے
جیویں چاندنی چاندنی ہوندی اے جینویں سک ساگی سِکہ ہوندی اے
جیویں جھڑی دی رم جھم ہوندی اے جینویں گھڑی دی ٹِک ٹِک ہوندی اے
ہر شئے دی اپنی ہک حد اے اوہا حد تاں ہک ٹِک ہوندی اے
کئی شئے وی ڈُو شئیں نئیں وہندیاں جو ہوندے اے ہک ہوندی اے
عطریں دے قطرے ککھ ہوندن ککھ سندھ یا دجلہ نئیں ہوندا
ہر سانول کجلا پا کھڑدے ہر سانول کجلا نئیں ہوندا
اساں کُٹھڑے بابر شاہی دے مُٹھڑے غیر غلامی دے
ساڈا ماضی موت پرستی اے ساڈے حال اِن خَیر غلامی دے
کیا ذات صِفاتوں نِسر سگے ساڈے اندر اَیر غلامی دے
ساڈیں نسلیں کوں وی ویڑھ گوے سَو مونہیں وَیر غلامی دے
اساں مُہرے شک شطرنجیں دے شاطر دیاں کھیڈاں کیا جانڑوں
بھلا کیا ہن نِیتاں نہریں دیاں اساں بھولیاں بھیڈاں کیا جانڑوں
عزیز شاہد
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.