جدید پنجابی شاعری
اینا کھجل ہویاں فیر وی ہوش نہ تیرے پرتے
جھلیا تینوں ہر کوئی اپنے مقصد دے لئی ورتے
کِسے نے مُرشد بن کے تینوں سوہنا کم وکھایا
کِسے نے تینوں جپھی پا کے کنڈ تے وار چلایا
کُجھ تے تیرے ناں توں اپنا ناں بناون آئے
کُجھ نے تیرے کول کھلو کے ڈالر خوب کمائے
جہڑے کوئی نہ کر سکیا او کم تیتھوں کروائے
صدیاں توں کُجھ بند رستے وی تیرے توں کھلوائے
اک چاہندا اے تیری تھاں تے آ کے آپ کھلوواں
اک چاہندا اے توں نہ ہوویں میں ای سب کجھ ہوواں
جہڑے ہتھ سی تیرے سر تے او گلمے تک آ گئے
اندر و اندری گُھنڑ دے وانگوں تیرا فیوچر کھا گئے
ہُن چاہندے نیں تینوں ایتھے رَج کے کھجل کرنا
ہو سکدا اے پے جائے تینوں فیر جرمانہ بھرنا
میری مَن تے ہُن نہ لگیں یار کسے دے آکھے
نئیں تے تینوں کھا جاون گے تیرے اپنے ای راکھے
یار حکیما! تیرا کم سی سِدھا رستا دَسنا
ہُن ایہ اوہدی مرضی اوہنے پھسنا اے یاں نَسنا
احمد نعیم ارشد
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.