پنجابی سرائیکی شاعری
شہنشاہِ سُکھ دی دُنیا دا کِوّیں بیمار یاد آیا ای
مینوں چِھک توں مِلن آیا ایں یا کوئی نِروار یاد آیا ای
اودوں آیاایں جداں دِل توں تیرا ناں تک مِٹائی بیٹھاں
تیری مرحوم یاداں دا چِلہیا وی نبھائی بیٹھاں
ہِتھِیں جِس نوں دفن کیتا اِی کِوّیں اوہ پیار یاد آیا ای
شہنشاہ سکھ دی دنیا دا کیویں بیمار یاد آیا ای
کنانہہ دی وقتی جی جی تے" سجن توہیں بھر کے پیتا ہاہ
صِدِق میرے نوں بھج کے توہیں نظر انداز کِیتا ہاہ
جداں لگدے کھڑا بیٹھا ایں اودوں غم خوار یاد آیا ای
شہنشاہ سُکھ دی دنیا دا کویں بیمار یاد آیا ای
اون ہاتھوں دئین لئے آیا ایں جنہان دا رٙج پیار ہاہیا
سمجھ کے بخت ملکیت بُلند رکھیا معیار ہاہیا
پُھلاں دی سیج دا عادی کِوّیں ایہہ خار یاد آیا ای
شہنشاہ سُکھ دی دنیا دا کِوّیں بیمار یاد آیا ای
تُوں بختاں دی نُمائش تے جو دل اپنا لُٹا بیٹھا ایں
حوّص دی چڑھ کے بیڑی تے دونویں پاسے ونجا بیٹھا ای
جداں سچ کُوڑ ظاہر ہویا اِی میرا کردار یاد آیا ای
شہنشاہ سُکھ دی دنیا دا کِوّیں بیمار یاد آیا ای
غریب ہو کے اُصولاں دا ہمیشہ سر بُلند رکھیائے
توں خود غرضا! مُخالف دے مُقدر نوں پسند رکھیائے
پُچاری چڑھدے سُورج دا کِوّیں خودار یاد آیا ای
شہنشاہ سُکھ دی دنیا دا کِوّیں بیمار یاد آیا ای
تیری اس بے ضمیری دی سزا اتنی اِی کافی اے
جہڑا بُوہے تے ٹُر آیاایں تینُوں جُرماں دی معافی اے
مگر افسوس بہوں چرکا ایہہ تابعدار یاد آیا ای
شہنشاہ سُکھ دی دنیا دا کِوّیں بیمار یاد آیا ای
میرے دِل وچ اگے نالوں تیرا ودھ کے مقام ہوسی
میرے سجناں وِچوں تیرا سرفہرست نام ہوسی
نظیر ایہہ وی شُکر اے جے آصل گھر بار یاد آیا ای
شہنشاہ سُکھ دی دنیا دا کیوّیں بیمار یاد آیا ای
مینوں چِھک توں مِلن آیا ایں یا کوئی نِروار یاد آیا ای
مہر نظیر
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.