جدید پنجابی شاعری
کوئی تاں وِچلی گل وی کہے
ایس وساکھی ڈھولے کہے
سفنے رل کے کٹھے بہے
اکھ چ اتھرو تردے رہے
سدھراں دے وی دریا ویہے
گل پئے ڈھول وجانے پئے
دل دے چاء وی پاسے رہے
کیوں بُلھاں توں ہاسے گئے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
کھیتاں وچ ونگاراں پئیاں
سیئاں ساریاں اوتھے گئیاں
کنکاں جھٹ دے وچ ای گہیاں
جٹ دیاں ساریاں پوریاں پئیاں
اوہنے گن گن لائیاں تھئیاں
انج ماڑے دیاں آساں ڈھئیاں
بال غریب دے روندے رہے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
جیویں کنک گئی سی گاہی
رجے نیں رج رولی پائی
نالے منگے پائی پائی
بُھکھے نوں تاں سمجھ ناں آئی
اوہدی بُھکھ نیں کِکلی پائی
اوس تاں مڑ وی سیس نوائی
وڈے نوں تاں شرم ناں آئی
چھوٹا کیہڑے کھوہ چ لہے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
وچلی گل دے وچ وی کی اے
بیوہ ماں دی روندی دھی اے
اس ناں کیتی مڑ وی سی اے
گل گل اتے کیتی جی اے
گل تاں ایہو دسن دی اے
راتیں سارے بھکھے رہے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
میری ویکھچ اوہ ہے غازی
جو رب دی تقسیم تے رازی
کیہڑا منصف کیہڑا قاضی
قسمت دے ہتھ سب دی بازی
کیہڑا کنوں دسے بھا جی
شفقت کوٹھے گئے نیں ڈھہے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
کوئی تاں وچلی گل وی کہے
شفقت اللہ مشتاق
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.