جدید پنجابی شاعری
گلیاں دے ککھ
جی کردا اے اک دن تینوں
کدھرے کول بٹھا کے
عمراں بھر لئی دل وچ رہ گئے
سارے گیت سُناواں
جیہڑے گیت اُلیکن لگیاں
اکھراں ساتھ نہ دِتا
جیہڑے مینوں گاؤنے پئے نیں
اپنے آپ توں چوری
جنہاں نوں نہیں حالے تیکر
سازاں بانہہ پھڑائی
جنہاں سارا ہجر ہنڈایا
وچ دہلیزاں بہہ کے
جیہڑے اج وی کئی کئی راتاں
مینوں سون نہیں دیندے
جنہاں نوں اے ٹُک ٹُک کھادا
ورھیاں دے اُدریویں
جیہڑے بھری جوانی وچ وی
الھڑ پُنے نوں ترسے
اکھاں دے وچ لئی پھردے نیں
ساون ہوکے بھردے
چانن رُت دے پھنئیر ناگاں
جنہاں نوں ڈنگ مارے
جیہڑے بوڑھاں تھلے بہہ بہہ
وِچھڑ گیاں نُوں روندے
پئی پئی اک اک آس جنہاں دی
سُک گئی بنیاں اُتے
پہلے ہُونٹے ادھ چوں ٹُٹ گئی
پینگھ ہُلارے کھاندی
جیہڑے عشق دی پوڑی اُتوں
ڈِگے کنڈاں پرنے
جو سجناں نوں لبھدے پھردے
گلیاں دے ککھ بن کے
ارشاد سندھو
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.