جدید پنجابی شاعری
اک مُورت ویکھ کے
٭
ہائے میرے پنجاب
سدا وگدے رہن
تیرے پاک پوِتر پانی
ہمیش پُنگردے رہن
تیرے ساوے رُکھ
ساڈے روگاں دے ہانی
دھرت تیری دے ڈھارے تے
رہے نِیلی چھتری تانی
سدا وگدے رہن
تیرے پاک پوِتر پانی
شالا توں جیویں تے جیوے
میرے بابل دا ویہڑا
جیویں توں کُکھیں چُکیا
اِنج ساک نبھاوے کِہِڑا
تیرے لسوڑھیاں ساڈیاں دُھپاں جوڑیاں
تیرے کِکر جنڈ کرِیر ساڈے سُفنیں بَلدے رہے
تیریاں ملھیاں دے بیر کھا کھا اسیں پَلدے رہے
تیرے تُوت شتوت شرینھ۔ تیرے نِم دھریک بکائن
تیرے جامن انب امرود ساڈے ننگے پنڈے کجدے رہے
تیرے پیپل ٹاہلی بوہڑ سارے
اسیں ہتھیں دِتے روڑھ سارے
جیویں توں رَتُوں نہاتوں اِنج پھٹ سہاوے کِہڑا
جیویں توں چَھج کھلارے اِنج بوہل بہاوے کِہڑا
٭٭
مینوں یاد ہے میرے پنجاب
تیرے جاتکاں جَد گایا
“کالیاں اٹاں کالے روڑ”
توں مینہ وسائے زورو زور
تیریاں دِھیاں جد الائیا
“ساڈے پیراں ہیٹھ اخروٹ
سانوں دیو پنجاں پنجاں دے نوٹ”
تُوں سِکیاں نال تھال بھر دِتے
واہ میرے پنجاب
سدا وگدے رہن
تیرے پاک پوِتر پانی
٭٭٭
تیرے سارے رنگ اُلیکے
اسیں انگ سرِیراں تے
تُوں وِچھڑے یار مِلا سجن
بلّن دِیوے پنجاں پِیراں تے
تیری چِیچی دا چھلا مِترا
سانوں رِشم سویر دی اے
تیرے اَک دا دُودھ ماہی
اسیں آپ تروکیا پِیڑاں تے
طارق بھٹی
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.