پنجابی عارفانہ کلام
مداوے دے مظہر نوں اکّھاں چہ لے کے
مکاواں گا روگاں نوں طیبہ چہ بہہ کے
کسے ہور کولوں نہ لبھدی شفا اے
اساں ویکھیا بندے بندے نوں کہہ کے
خدا جے مدینے نوں ٹورے تے قسمے
میں حمداں کراں تتی ٹھنڈی نوں سہہ کے
تساں ای دیو گے تساں کولوں منگنا
نئیں کھانے گھاٹے پلیکھے چہ رہ گے
کراویں مِرا حج ہوائے مدینہ
کدی لنگ جاویں مِرے نال کھیہ کے
عنایت دا پانی ای جوڑے گا مینوں
میں ٹُٹیا غماں دے ہلاں نال ویہہ کے
یقین اے ضرور آقاؐ پچھن گے عمران
وکھاوے بھلا آس دی ڈھیری ڈیہہ کے
عمران شریف
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.