مینوں ڈر لگدا اے

مینوں ڈر لگدا اے

مینُوں ڈر لگدا اے

اخبار دے پنیاں توں

جہڑے لہُو نال لِکھے جاندے نے

اُنہاں نُوں پڑھ کے ہُن

مینُوں ڈر لگدا اے

دل کھاندیاں سَپاں وانگوں

ہتھ دِیاں میرِیاں لکِیراں توں

اُٹھ گیا میرا بھروسہ ہُن

اِنہاں سادھو پِیر فقِیراں توں

دِین دے ناں توں دھوکہ دیون

سِدھے سادھے لوکاں نُوں

کون مارے گا آ کے ہُن

لہُو پِیندِیاں جوکاں نُوں

اِنہاں وِچ رہ کے ہُن

مینُوں ڈر لگدا اے

امجد مرزا امجد

کی کھٹیا پردیساں توں ایہہ سمجھ نہ آئی

کی کھٹیا پردیساں توں ایہہ سمجھ نہ آئی

ہر دیہاڑا سال برابر، ساری عمر لنگھائی

جنہاں لئی پردیس سہیڑے ہوئے اج ہرجائی

کیوں میں عمر گنوائی امجدؔ ایہہ سمجھ نہ آئی

امجد مرزا امجد

پنڈ عیباں گنہاں دی چائی پھردے آں

پنڈ عیباں گناہاں دی چائی پھردے آں

محراب وی متھے سجائی پھردے آں

مونہوں کلمہ وی حق دا جاری اے

کچھے چھُرا وی دبائی پھردے آں

امجد مرزا امجد

ڈھٹھے نوں گاں ودھ کے چا لے

ڈھٹھے نوں گاں ودھ کے چا لے

اپنے سینے نال وی لا لے

ٹھُڈا کھا کے ڈِھہ نہ جائیں

کسے نوں اپنا ہتھ پھڑا لے

امجد مرزا امجد

گھر دیاں نیہاں سب ہل گئیاں بھائیاں نے جد ونڈ پا دتی

گھر دِیاں نِیہاں سب ہِل گئیاں

بھائیاں نے جد ونڈ پا دِتی

گھر لُٹ کے چوراں نے فِر

چور چور دی ڈنڈ پا دِتی

امجد مرزا امجد

جس کھٹ کے سب گنوا چھڈیا

جس کھَٹ کے سب گنوا چھڈیا

فیر اوہ وپاری کس کاری

نہ رب لبھا نہ یار مِلیا

ایہہ عمر گزاری کس کاری

اوکھت تے جس منہ پھیر لیا

اُس یار دی یاری کس کاری

چل امجدؔ نوں آزما لویئے

فیر اُس دی یاری کس کاری

امجد مرزا امجد

پیار دے بھکھے اسیں وچارے الفت دے بیمار

پیار دے بھکھے اسیں وچارے الفت دے بیمار

دنیا کرے مخول اساں نوں آکھے کوئی بے کار

ٹھُوہاں تے ڈنگ مار کے امجدؔ اپنا پیار جتاوے

باہروں بندے پھُلاں ورگے، اندروں تِکھے خار

امجد مرزا امجد

رہے بیٹھے اخیر زمین اتے

رہے بیٹھے اخِیر زمین اُتے

فتح کر کے وی وَستی اوہ تاریاں دی

اُلر جائے جے کندھ تریڑ والی

تد پیندی اے لوڑ سہاریاں دی

امجد مرزا امجد

مردیاں نال کوئی نہ مردا

مَردیاں نال کوئی نہ مَردا مَر مَر جِینا پیندا اے

پھَٹ کے لِیراں ہو جائے سینہ فیر وی سِینا پیندا اے
چا کے پنڈ دُکھاں دی بھاری جیون والیاں راہواں تے
ایہہ حیاتی کوڑا گھُٹ اے، کلیاں پِینا پیندا اے

امجد مرزا امجد

رکھ سامبھ کے یا سجناں گنوا دے جا دل تینوں دے چھڈیا

پڑھی نماز تے نیاز نہ سِکھیا تیریاں کس کم پڑھیاں نمازاں

علم پڑھیا تے عمل نہ کیتا تیریاں کس کم کیتیاں وازاں

نہ کہر ڈِٹھا نہ کہر والا ڈِٹھا تیریاں کس کم دِتیاں نیازاں

بُلھے شاہ پتہ تَد لگسی جدوں چِڑی پَھسی ہتھ بازاں

کھا حرام تے پڑھ شکرانہ کر توبہ ترک ثوابوں

چھڈ مسیت تے پکڑ کنارہ تیری چُھٹے جان عذابوں

نہ کہو کلمہ جیہڑا کہندا مُنکر وے تو ہو روں اِک ثوابوں

بُلھے شاہ چل اُتھے وسیے جِتھے منع نہ کرنڑ شرابوں

سِر تے ٹوپی تے نیت کھوٹی لینا کی سِر ٹوپی دھر کے

تسبیح پھِری پر دِل نہ پھِریا لینا کی تسبیح ہتھ پَھڑ کے

چلِے کیتے پر رب نہ ملیا لینا کی چِلیاں وِچ وَڑھ کے

بلھے شاہ جاگ بِنا دُدھ نہیں جمدا بھانویں لال ہووے کڑھ کڑھ کے 

پڑھ پڑھ عالم فاضل ہویا کدے اپنڑے آپ نوں پڑھیا نہیں

جا جا وَڑدا مسجداں مندراں اندر کدی اپنڑے اندر توں وَڑیا ای نہیں 

ایویں روز شیطان نال لڑدا ایں کدی نفس اپنڑے نال توں لڑیا ای نہیں

بُلھے شاہ اسمانی اُڈدیاں پھڑدا ایں جیہڑا کہر بیٹھا اونوں پھڑیا ای نہیں

منگلوار میں عاجز کیتی مینوں اوس ماہی دیاں سلاں

سُکھ سنیہڑے درداں والے وے میں کس قاصد ہتھ گھلاں

بے دردی کی درد پوچانے ایویں کرن زبانی گلاں

یار فریداؔ اس ماہی باجھوں وے میں رلدی آن وچ تھلاں

بھانویں کریں قبول توں سجناں وے تے بھانویں توں ٹھکراویں

دکھ سکھ یار حوالے رب دے دل لا چھڈیا تیرے ناویں

رکھ سامبھ کے یا سجنڑاں گنوا دے، جا دل تینوں دے چھڈیا

سانوں یاد رکھ بھاویں تُوں بھُلا دے، جا دل تینوں دے چھڈیا

پیار تیرے نال کرنا ضرور اے سانُوں تیرے پِچھے سُولی منظور اے

تیری مرضی اے جیہڑی وی سزا دے، جا دل تینوں دے چھڈیا

مانڑ رکھ بھاویں توڑ ساڈے پیار دا تیرے باجوں ساڈا جیونڑاں کیہڑے کار دا

ساڈی جند بھاویں ککھاں وِچ رُلا دے، جا دل تینوں دے چھڈیا

دل ہو گیا نشانہ تیرے تیر دا کر فیصلہ تُوں میری تقدیر دا

گل لا لے بھاویں، بھاویں ٹھکرا دے، جا دل تینوں دے چھڈیا

تیرے نیناں توں زمانہ سارا واراں میں جوگی تیرے کول زندگی گزاراں میں

رکھ قدماں وچ پاویں توں اٹھا دے، جا دل تینوں دے چھڈیا

انور حسین جوگی

https://www.youtube.com/watch?v=9IT_Fq3g3p8

گھونگھٹ چک لے سجناں وے

گُھونگھٹ چک لے سجناں وے 

ہُن شرماں کاہنُوں رکھیاں وے

اج مُک جان حسرتاں دِید دیاں

تُوں گھُنڈ نوں اٹھا کے بیٹھا رہ

ساڈی جان جاندی اے تے پئی جاوے

تُوں زُلف سجا کے بیٹھا رہ

سکھ چج کوئی یار مناون دا

راتیں جاگیں کریں عبادت

راتیں جاگن کتے، تیتھوں اتے 

بھونکنوں بند مول نہ ہندے

جا روڑی تے ستے، تیتھوں اتے 

خصم اپنے دا در نہ چھڈدے

بھاویں مارو سو سو جتے، تیتھوں اتے 

بلھے شاہ اٹھ یار منا لے

نئیں تے بازی لے گئے کتے تیتھوں اتے

پڑھ پڑھ عالم فاضل ہویا

اپنے آپ نوں پڑھیا ای نئیں

جا جا وڑدا مندر مسیتاں

من اپنے وچ وڑیا ای نئیں

اینویں روز شیطان نال لڑدا

نفس اپنے نال لڑیا ای نئیں

بھلے شاہ اسمانی اڈدیاں پھڑدا

جیہڑا گھر بیٹھا اوہنوں پھڑیا ای نئیں

وے بولدے دی تینوں سمجھ ہے ناں

جیہڑا نت تیرے وچ بولدا ای

بھُلا آپ پھریں ٹولیں باہر اوس نوں

وانگر مرغیاں دے کُڑا پھولدا ای

بھَلا بُجھ خاں کون ہے وچ تیرے

شیت اوہ ہووے جیہنوں ٹولدا ای

بلھے شاہ جدا نئیں رب تیتھوں

آپے واج ماریں آپے بولدا ای

جے چاہ ہے دل نئوں لاون دا

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

ایہہ کُتا دَر دَر ہھرے 

تے دَر دَر دُر دُر ہووے

جے اک دَر دا ہو کے بہہ جا

کاہنوں دُر دُر ہووے

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

باہجوں قلب جے کریں عبادت

کدے نہ بنڑیں نمازی

جد تک عشق نہ ہوسی دل وچ

رب نہ ہوسی راضی

نہ بنڑ مومن نہ بنڑ کافر

نہ بنڑ بتناں قاضی

بھلے شاہ اٹھ یار منا لے

لا کے سر دی بازی

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

سر تے ٹوپی تے نیت کھوٹی

لینا کی ٹوپی سر دھر کے

تسبیح پھِری پر دل نہ پھریا

لینا کی تسبیح ہتھ پھڑ کے

چلے کیتے پر رب نہ ملا

لینا کی چلیاں وچ وڑھ کے

بُلھے شاہ جاگ بنا ددھ نئیں جمدا

پانویں لال ہوئے کڑھ کڑھ کے

باہروں دھوئے لتاں گوڈے

اندرے رہے پلیتی

کناں نوں ہتھ لائے پہلے

فیر نماز تاں نیتی

تیرا دل کھلاوے منڈے کڑیاں

سجدے کرے مسیتی

دنیا دارا! رب دے نال وی

چار سو وی تے کیتی

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

نہ میں پوجا پاٹھ جو کیتی

نہ میں گنگا نہایا

نہ میں پنج نمازاں پڑھیاں

نہ تسبا کھڑکایا

نہ میں تیہو روزے رکھے

نہ میں چِلہ کمایا

بھلے شاہ نوں مرشد ملیا

اوہنے اینویں چا بخشایا

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

چھڈ مسیت تے پکڑ کنارہ

تیری چُھٹے جان ثوابوں  

نہ کہو کلمہ جہیڑا کہندا منکر 

وے تو ہو رہو اک عذابوں

بلھے شاہ چل اوتھے وسیے 

جِتھے منع نہ کرنڑ شرابوں 

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

جیسے صورت عین ہے

ویسی صورت غین

اک نکتے دا پھیر ہے

فر توں وی عین کو غین

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

من اندر جوت لگا لے توں

یاری نال سجن دے لا لے توں

ایہو راہ ہے رب نوں پاون دا

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

گم اپنے آپ اچ ہو جا تُوں

اوہنوں لبھنا تے خود کھو جا تُوں

چھڈ وہم خیال توں آون دا

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

اوہدا رب نئیں رسدا رب دی سوں

جیہنوں یار مناؤنے دا چج ہووے

اوہو واٹ مکے دی کیوں پاوے

جیہدا یار نوں تکیاں حج ہووے

بہتی لوڑ نئیں ورد وظیفیاں دی

نہ ہی لمیاں نمازاں دا کم دیکھے

نچناں وی عبادت بنڑ جاندا

پر نچنے دا جے چج ہووے

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

چک گھونگٹ شرم حجاباں نوں

چھڈ درس تے پھُوک کتاباں نوں

ایتھے کم نئیں پڑھن پڑھاون دا

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

دَر دَر دی دُر دُر دے نالوں

دُر بنڑ اک دَر دا

جے اک در دا بنڑ کے بہہ جائیں

رہ جائے کج پردا

اس پردے دا اوہ در دامن

جس در دا توں بردا

جے سردار پھریں توں در در

صاحب معاف تے کردا

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

بلھے شاہ ایہہ راز انوکھا اے

گل چھوٹی تے مُل چوکھا اے

ایتھے کم نئیں عقل دوڑاونڑ دا

سِکھ چج کوئی یار مناون دا

بابا بلھے شاہ

ایویں بول نہ بنیرے اتے کانواں سجناں نئیں آونا

آ کاگا تینوں چُوریاں پاواں کدی ساڈے وی بیٹھ بنیرے

دے پیغام کوئی سجناں والا وے میں شگن مناواں تیرے

آ کے بیٹھ بنیرے ساڈے شاید آ جانڑ ساجن میرے

اڈیاں چک یار فریداؔ راہ تکاں میں شام سویرے

(بابا فرید الدین مسعود گنج شکرؒ)

ایویں بول نہ بنیرے اُتے کانواں سجناں نئیں آونڑا

پئیاں کدوں دیاں سُنجیاں راہواں سجناں نئیں آونڑا

جدوں یاد سجن تیری آئی

جدوں یاد سجن تیری آئی 

تے رب دی نماز بھُل گئی 

سوچاں تیریاں نے ہوش اُڑائی 

تے رب دی نماز بھُل گئی

دل یاداں نال سوہنیاں آباد اے

تیری یاد باجھوں کجھ وی نہ یاد اے

تیرے بن نئیں لگدا دل میرا ڈھولنا

جانیاں ہانیاں توں وی سکھ کدی دکھ سکھ پھولنا

تیرے بن نئیں لگدا دل میرا ڈھولنا

پُچھ کالے بدلاں توں سینے وچ اگ لا کے لنگھ گئیاں کئی برساتاں

ٹُر گئیوں سجناں نیندراں کھوہ کے جاگ کے کٹیاں راتاں

آ وی جا، نہ ستا واسطہ پیار دا، ایہہ رتاں سوہنیاں مُڑ نئیں آنڑیاں

تیرے بن نئیں لگدا دل میرا ڈھولنا

مینوں سوچا دیاں دے گیا سوغاتاں سکھ ماہی نال لے گیا

مینوں سوچا دیاں دے گیا سوغاتاں، سُکھ ماہی نال لے گیا

نال دُکھاں دے کرا کے ملاقاتاں، سُکھ ماہی نال لے گیا

اکھیاں دے وچ اتھرو لے کے ویکھاں اوہدیاں راہواں بہہ کے

کس نوں دل دا حال سناواں، اج وی طعنے دین اوہ تھاواں

جتھے کردے ساں بہہ کے گلاں باتاں، سُکھ ماہی نال لے گیا

روندے رہندے نین نمانے، جس نوں لگدی اوہو جانے

چرخے دے ہر ہر گیڑے

چرخے دے ہر ہر گیڑے

ماہی میں تینوں یاد کراں

کدی آ تتڑی دے ویہڑے

ماہی میں تینوں یاد کراں

چرخے دے ہر ہر گیڑے

ماہی میں تینوں یاد کراں

اک دن ماہی دے گھر جانا نی جندے کوئی چج سکھ لے

پڑھی نماز تے نیاز نہ سِکھیا تیریاں کِس کَم پڑھیاں نمازاں

علم پڑھیا تے عمل نہ کیتا تیریاں کِس کَم کیتیاں وازاں

نہ گھر ڈِٹھا نہ گھر والا ڈِٹَھا تیریاں کِس کَم دِتیاں نیازاں

بُلھے شاہ پتہ تَد لگ سی جدوں چِڑی پَھسی ہتھ بازاں

اِک دِن ماہی دے گھر جانا نی جِندے کوئی چَج سِکھ لے

جے تُوں مان سجن گَھر پانا نی جِندے کوئی چَج سِکھ لے

گل اک نقطے وچ مکدی اے

الف اللہ نال رتا دل میرا مینوں ب دی خبر نہ کوئی
ب پڑھدیاں مینوں سمجھ نہ آوے لذّت الف دی آئی
ع تے غ نوں سمجھ نہ جاناں  گل الف سمجھائی
بلھا! قول الف دے پورے جہڑے دل دی کرن صفائی

گل اِک نقطے وچ مُکدی اے

پھڑ نقطہ چھوڑ حساباں نوں

ایہہ اتھرا عشق نئیں سون دیندا ساری رات جگائی رکھدا اے

ایہہ اتھرا عشق نئیں سون دیندا ساری رات جگائی رکھدا اے

جنہوں لگ جاندا اونہوں محشر تک سولی تے چڑھائی رکھدا اے

گُجے تیر چلا کے نیناں دے سانوں لذت بخشے زخماں دی

ربا! تیر انداز دی خیر ہووے ساڈے زخم سجائی رکھدا اے

اس بے پرواہ دی ایس عادت ساڈا حال تباہ کر چھڈیا اے

چن وعدہ کر کے نئیں آندا سانوں تارے گنائی رکھدا اے

ہو جاوے جے پیار تے سونا بھل جاندا

ہو جاوے جے پیار تے سونا بھل جاندا

کِیتے ہوؤن اقرار تے سونا بھل جاندا

تارے گِننے پیندے نِیندراں آوندیاں نئیں

وِچ اُڈیکاں رہندیاں اکھیاں سوندیاں نئیں

اکھیاں ہو جان چار تے سونا بھل جاندا

ہو جاوے جے پیار تے سونا بھل جاندا

کِیتے ہوؤن اقرار تے سونا بھل جاندا

ڈب ڈب جاوے دل میرا جدوں یاد سجن دی آوے

ڈُب ڈُب جاوے دل میرا جدوں یاد سجن دی آوے

دُور وسیندے ماہی نُوں کوئی جا کے موڑ لیاوے

دل دا جانی کول نہ میرے نال کیدے میں بولاں

اوہدے ورگا کوئی نہ مینوں کس نال دل دیاں کھولاں

ترلے لے لے آکھاں کوئی پیش میری نہ جاوے

ڈُب ڈُب جاوے دل میرا جدوں یاد سجن دی آوے

اجے لتھا نئیوں اکھیاں دا چاء، توں تھوڑی دیر ہور ٹھیر جا

اجے لتھا نئیوں اکھیاں دا چاء، توں تھوڑی دیر ہور ٹھیر جا

رب پوری کیتی دل دی دعا، توں تھوڑی دیر ہور ٹھیر جا

اج مُک جان حسرتاں دید دیاں

تُوں گھُنڈ نُوں اٹھا کے بیٹھا رہو

میری جان جاندی اے تے پئی جاوے

توں زلف سجا کے بیٹھا رہوو

اجے لتھا نئیوں اکھیاں دا چاء، توں تھوڑی دیر ہور ٹھیر جا

رب پوری کیتی دل دی دعا، توں تھوڑی دیر ہور ٹھیر جا

کویں مکھڑے توں نظراں ہٹاواں

کِویں مُکھڑے توں نظراں ہٹاواں 

وے تیرے وچوں رب دسدا

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

وے تیرے وچوں رب دسدا

تیرا نام اساں دی تسبیح اے

تیری پوجا نمازاں ساڈیاں نیں

تیرا مکھڑا سوہنیاں بیت اللہ

کعبے دا نظارہ تُوں ایں

کِویں مُکھڑے توں نظراں ہٹاواں 

وے تیرے وچوں رب دسدا

ایس عشق دی مرض انوکھی اے

نئیں ہٹدی وید حکیماں توں

تیرے سامنے مرضاں گھٹ جاون

میرا درد دا چارہ تُوں ایں

کِویں مُکھڑے توں نظراں ہٹاواں 

وے تیرے وچوں رب دسدا

نئیں تیرے نظاریوں جی بھردا

تینوں تکدا رہواں ایہو جی کردا

کِویں مُکھڑے توں نظراں ہٹاواں 

وے تیرے وچوں رب دسدا

مُکھ دیکھناں تیرا حج ساڈا

تیری دید نماز اساڈی 

کِویں مُکھڑے توں نظراں ہٹاواں 

وے تیرے وچوں رب دسدا

تیری صورت اُس دا نقشہ اے

کوئی رب دی صورت ہور نہیں

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

ویکھ ویکھ کے تیری ناز اداواں

لکھ لکھ واری میں صدقے جاواں

قضا ہوئیاں نمازاں ادا ہوون

ساڈے سامنے آ کے بیٹھا رہو

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

تیری دید دا چاہ نظراں نہ چرا

زرا نظر ملا کے بیٹھا رہ

کِویں مُکھڑے توں نظراں ہٹاواں 

وے تیرے وچوں رب دسدا

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

گھنڈ وچ توں چھپا نہ مکھڑے نوں

اج حج غریب دا ہوون دے

اج رج کے نظارہ لیون دے

پلا منہ توں ہٹا کے بیٹھا رہ

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

جے آ گیئاں نال سبب دے توں

اج ٹھہر جا واسطہ رب دا توں

کجھ میریاں سن کجھ اپنیاں کہہ

رو رو کے ہنجو سک گئے نیں

تارے وی گن گن مک گئے

کوئی جا آکھو کیوں رک گئے نیں

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

او سجناں تیری راہیں بیٹھے

بال نیناں دیندی وی

نت نت وچھوڑا تیرا

میرا خون جگر دا پیوے

تیری دید امید ہے جیوندے دی

اک پل آرام نہ تھیوے

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

زرا نازاں والیاں سامنے آ

اج اکھیاں ملان نوں جی کردا

اج فیر حسن لشکار کے آ

ڈاہڈا قتل ہو جاون نوں جی کردا

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

آ کالیاں زلفاں دے ناگ لڑا

بسمل نوں بسمل ہور بنا

 چھڈ دوریاں نوں کدی کول تے آ

دکھ سنن سنان نوں جی کردا

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

کمی کیہڑی حسن دے شاہاں دی

کی پرواہ بے پرواہاں دی

اج سوہنیا تیر نگاہواں دے

سینے وچ کھان نوں جی کردا

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

مدھوش بنا کے محبوبا

تیری مست نگاہان دے صدقے

اج بسمل کر کے تڑپا دے

تیری ناز و ادا دے صدقے

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

تیری دید تلاوت میری

میرے سامنے تیرے صورت رہے

مزا تیئوں ای یار عبادت دا

ایہہ نماز دے ہر ہر سجدے وچ

جدوں ٹولاں سامنے تُوں ہوویں

تیری دید تلاوت میری

ایہہ دعا اے رفیق دی ہر ویلے

میرا ساہ نکلے تیرے قدماں وچ

میں قبر دے وچ وی جد سوہنیاں

اکھ کھولاں سامنے تُوں ہوویں

تیری دید تلاوت میری

تیری دید تلاوت میری

بہنا کول عبادت میری

کدی تیرے کولوں اٹھ کے نہ جاواں

وے تیرے وچوں رب دسدا

توں میرا میں تیری ہوواں

جگ دے کولوں تینوں کھوواں

تینوں اکھیاں دے وچ میں لکاواں

وے تیرے وچوں رب دسدا

حسن تیرے دی خیر مناواں

جے تک لے تے میں تر جاواں

جوگی مل جان قدماں چ تھاواں

وے تیرے وچوں رب دسدا

کِویں مُکھڑے توں نظراں ہٹاواں 

وے تیرے وچوں رب دسدا

جی کردا میں تینوں ویکھی جاواں

وے تیرے وچوں رب دسدا

انور حسین جوگی

https://www.youtube.com/watch?v=AnKjfLeiarU

بنا ماہی کیویں دل پرچاواں

بِنا ماہی کیویں دل پرچاواں

راتاں دی میری نیند اُڈ گئی

کوئ سنڑدا نئیں کینوں میں سنڑاواں

راتاں دی میری نیند اُڈ گئی

بِنا ماہی کیویں دل پرچاواں

راتاں دی میری نیند اُڈ گئی

اولاً عالم ہست سیوں ہاتف آپ کا پکاریا بسم اللہ

اولاً عالم ہست سیوں ہاتف آپ کا پکاریا، بسم اللہ

پھر قلم نوں حکم نوشت ہویا، سن کے قلم سر ماریا، بسم اللہ

نقشہ لوحِ محفوظ دا وِچ سینے، قلم صاف اتاریا، بسم اللہ

اس تحریر نوں سائیاںؔ فرشتیاں نے پڑھ شکر گذاریا، بسم اللہ

سائیں احمد علی

میں ہسناں واں ایس گل ولوں مینوں ویکھ مخلوق پئی ہسدی اے

میں ہسناں واں ایس گل ولوں مینوں ویکھ مخلوق پئی ہَسدی اے 

لوکی وسدے تے میں ویران ہوناں گل ایہ کوئی میرے وَس دی اے 

جنہوں ڈھونڈناں اوہ تے لبھدا نہیں باقی کھیڈ سب کوڑ ہوس دی اے 

سائیاںؔ لِکھت پیشانی دی پیش آ گئی جو میں ویکھ رہیاں اوہ پئی دَسدی اے

سائیں احمد علی

سمجھے سمجھدار ٹور نئیں میں

سی حرفی

سمجھے، سمجھدار ٹور نئیں میں 

سائیں زندہ دل زنگی رکھنا واں

دنیا جانڑدی اے زندہ درگور نئیں میں

سائیں احمد علی

سائیاں کدوں گل چمن سی توڑیا میں

سائیاں کدوں گُل چمن سی توڑیا میں 

میرا بنڑ بیٹھا ای باغبان دُشمن

سائیں احمد علی

جس نے پیر منیا سائیں امیر منیا

جس نے پیر منیا سائیں امیر منیا 

او غلام ہو گیا سردار سائیں دا

سائیں احمد علی

سائیاں حسن پرستی ہے مذہب میرا

سائیاں حسن پرستی ہے مذہب میرا

جس رنگ تکسیں اسے رنگ آں میں

سائیں احمد علی

اوتھے ماردے ٹکراں خیال سائیاں

اُتھے ماردے ٹکراں خیال سائیاں 

جِھتے پونچ نہ بادِ صبا دی اے 

سائیں احمد علی

ون سونے چیلے سارے لانڑے پئے

پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

وَن سونّے چِیلے سارے لانڑے پئے 

مہاڑے بچے سَیڑی ٹُوڑا کھانڑے پئے 

حالے تیکر اووے بالنڑ بلنا پئیا 

وَڈ وڈیرے اووے گلاں بانڑے پئے 

ٹبری کی او ”پیزا“ آنڑی دینڑا پئیا 

منجی اَپر ماپے پہُکھے پانڑے پئے 

عمران عامی

کدوں ایڈا پانڑی سی

پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

کدوں ایڈا پانڑی سی 

ایویں پانچے چانڑی سی 

اِسراں پُہکھ مٹانڑی سی 

مِٹی چئی چئی کھانڑی سی 

مہاڑے کَن پئے سُنڑنے سے 

کَنداں نال پئی بانڑی سی 

انہے سے ہنڑ کلے ہوئی گئے

پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

اَنہے سے ہُنڑ کَلّے ہوئی گئے 

چلو ہور سَخَلّے ہوئی گئے 

اِس واری او چَکھڑ چُلہیا 

اَپرے آلے تََھلّے ہوئی گئے 

عمران عامی

جس لے گوڈیاں گٹیاں وچ کج پانی سی

 پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

جس لے گوڈیاں گِٹیاں وچ کُج پانڑی سی 

اَدھی بوتل وی کمّے کی چانڑی سی 

جس کی سارے بالنڑ سمجھی کپڑیں پئے 

اے بُوٹا تے پہلوں رات نی رانڑی سی 

عمران عامی

ڈھوکے چوں خشبو پئی اشنڑی

پنجابی پوٹھواری پوٹھوہاری پہاڑی شاعری

ڈھوکے چوں خشبو پئی اشنڑی 

اَج فِر بال اُس کھولے ہوسنڑ 

عمران عامی

آزادی؛ اچیاں کندھاں

آزادی

اُچیاں کندھاں

ڈَک نہ سَکّن

پھُلّاں نی خوشبو

باقی صدیقی

دلاں دے وچ رب وسدا

دل نوں سوچ سمجھ کے لانا نئیں جے دل دے سودے سوکھے

یاری لا کے توڑ نبھانا بھانویں پے جان پینڈے اوکھے

چنگا ہندا نی دلاں نوں اے دکھانا 

دلاں دے وچ رب وسدا

پا کے پیار فیر پیار نوں نبھانا 

دلاں دے وچ رب وسدا

اوہو دلبر ہندا دلدار دا 

سچا ہندا جہڑا قول تے قرار دا

گل بنہہ لینا پلے 

جھوٹ ذرا وی نی چلے 

جھوٹ کدی وی نی دلاں چ وسانا 

دلاں دے وچ رب وسدا

چنگا ہندا نی دلاں نوں اے دکھانا 

دلاں دے وچ رب وسدا

پا کے پیار فیر پیار نوں نبھانا 

دلاں دے وچ رب وسدا

پیار جیدے نال ہو جائے اک وار جی 

سدا رہندا اوہدا  ہو کے وفادار جی

پیار دلاں نوں ملاوے پیار چھڈ کے نہ جاوے

پیار کرو دل توڑ کے نہ جانا 

دلاں دے وچ رب وسدا

چنگا ہندا نی دلاں نوں اے دکھانا 

دلاں دے وچ رب وسدا

پا کے پیار فیر پیار نوں نبھانا 

دلاں دے وچ رب وسدا

http://www.dailymotion.com/video/x2ptb1q_rab-wasda-hd-full-video-song-2015-arif-lohar-new-sufi-song-2015_music

ایہہ جس تن نوں لگدی اے او تن جانڑے

محبت دے دل چوں پلیکھے نی جاندے

محبت دے مجبور ویکھے نی جاندے

محبت نے مجنوں نوں کاسہ پھڑایا

محبت نے رانجھے نوں جوگی بنڑایا

محبت دے لٹے تے ہو جانڑ دیوانے

ایہہ جس تن نوں لگدی اے او تن جانڑے

مذہباں دے دروازے اچے راہ ربانا موری ہو

مذہباں دے دروازے اُچے، راہ ربّانا موری ہُو 

پنڈتاں تے مُلوانیاں کولوں چُھپ چُھپ لنگھیے چوری ہُو

اََڈیاں مارن کرن بکھیڑے دردمنداں دے کھوری ہُو

باہُو چل اُتھائیں وَسیئے دعویٰ کِسے نہ ہوری ہُو

بابا بلھے شاہ

نہ میں سیر نہ پا چھٹاکی نہ پوری سرساہی ہو

نہ میں سیر نہ پاء چھٹاکی نہ پوری سرساہی ہو

نہ میں تولہ، نہ میں ماشہ، گل رتیاں تے آئی ہو 

رَتّی ہوواں ونج رتیاں تُلّاں اوہ بھی پوری ناہی ہو 

تول پورا ونج ہوسی باہو جداں فضل الٰہی ہو

بابا بلھے شاہ

روپ جیہدے تھیں اکھیں ویکھی سدا بہار چمن دی

روپ جیہدے تھیں اکھیں ویکھی سدا بہار چمن دی 

بلبل جان رہی کُرلاندی خاطر اوس سجن دی 

شوخی نظر اوہدی نہ کیتا دُور ہنیر نظر دا 

شاموں فجراں تک وِچ اکھاں لَو لگی جس چن دی 

لب تک صبراں آون نہ دِتا بن جس نوں فریاداں 

دَبی رہی اوہ تَرلے لیندی سَدھر من ِوچ من دی 

جس دی شوخ محبت مینوں لکھنے شعر سکھائے 

سن کے اوس فقیرؔ کدی نہ دِتی داد سخن دی 

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر

کرنی باجھ دلیلوں ایویں کوئی گل زبانی کیہ

کرنی باجھ دلیلوں ایویں کوئی گل زبانی کیہ

بے تدبیر وزیری کاہدی، زور بنا سلطانی کیہ

بے تصویر مصور جیویں باجھ تصور صورت دے

نقشاں رنگاں باجھ نیں جہڑے اوہ بہزاد تے مانی کیہ 

چھالاں مار اچھالے چھوہلے کنڈھیاں توں ٹپ جاندے نیں 

چڑھدی ہاٹھ بنے نہ جہڑی، اٹھدی لہر طوفانی کیہ

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر

ہے کدھرے گھمن گھیراں دا چھلاں دا کتے سہارا اے

ہے کِدھرے گھُمن گھیراں دا چھلّاں دا کِتے سہارا اے

نہ بیڑی کِدھرے دِسدی اے، نہ آندا نظر کنارا اے 

یاری دی منڈی وِچ دِلا! کیہ بھوگ وفا دا پانا ایں 

ایہہ جِنس اج گھاٹے دیندی اے ایہدے وِچ نِرا خسارا اے 

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر

وکاؤ مال دین مذہب دے سودے سارے

وکاؤ مال

دین مذہب دے سودے سارے

ویچن پئے مذہبی ونجارے

آسے سوٹے پھوڑ مصلّے

درس کوقتے وعظ کولّے

جبہ ٹوپی تسبیح داڑھی

لاں بوکا وٹوانی داڑھی

تیرے وانگوں جیوے تے کوئی اک دہاڑ نہ کڈھے

ڈاکٹر فقیر محمد فقیر مرحوم

بابائے پنجابی

تیرے وانگوں جیوے تے کوئی اِک دہاڑ نہ کڈھے

کیہڑائے جیہڑا اپنے غم دی کدی ہواڑ نہ کڈھے

کردی رہئی جواناں ورگے اُدّم تیری پیری

تیرے وانگ نبھائی کِنہے غیرت نال فقیری

تیری ہر اِک گل سی بابا پند نصیحت والی

تیرے اندر دونویں ڈِٹھے عبدالحق تے حالی

مے خانے تھرتھلی پائی شعر تیرے اصلاحی

پَیراں پَر نے ساقی ڈَھٹھا سر دے بھار صراحی

دامن دے نال اک مک ہوندی انورؔ جسراں چولی

ایسے طرح فقیر محمد تے پنجابی بولی

انور مسعود

چھوٹا وڈا لسی لسی ماڑی ماڑی ماڑیاں دی بھیڑ وی

چھوٹا وڈا

لِسی لِسی ماڑی ماڑی ماڑیاں دی بھیڑ وی

اِک وی وڈیرا ہووے کِناں بھارا ہُندا اے

وڈی ساری کِیڑی وی تے نِکی جنی جاپدی

نِکا جِنا ہاتھی وی تے وڈا سارا ہُندا اے

انور مسعود

بشرطیکہ ہمت کرئیے تاں رب دیوے

بشرطیکہ

ہمت کرئیے

تاں رب دیوے

اَج دِیاں گِٹکاں

کل دے میوے

انور مسعود

کہڑے گھر جاواں ایہو کھڑا میں وچاردا

جند کھڑی سوچاں دے موڑ تے رُس گیا اے چین قرار میرا 

ہک پاسے تے گھر ہے سجنا دا دوجے پاسے اے پروردگار میرا 

کدھر جاواں تے کدھر میں نہ جاواں ادھر رب تے ادھر دلدار میرا

اس گلی وچ رب دا گھر صادق جس گلی وچ وسدا اے یار میرا

کیہڑے گھر جاواں ایہو کھڑا میں وچاردا

اک گھر رب دا تے دوجا گھر یار دا

کتے عشق دا روگ نہ لا بیٹھیں

عشق دے روگ دا کِتے نہ دارو عشق دے روگ اولّے

عقلاں شکلاں والے کیتے عشق نیں کملے جھلّے

رسوائیاں تے خواریاں باہجوں کج نئیں عشق دے پلّے

اوہ برباد ہوئے گھر حافظ! جو گھر عشق نیں ملّے

کِتے عشق دا روگ نہ لا بیٹھیں

جِند وختاں وچ نہ پا بیٹھیں

او ونجلی والڑیا وے توں تاں موہ لئ او مٹیار

او ونجلی والڑیا وے تُوں تاں موہ لئ او مُٹیار 

کدی نئیں جِنے سی مَنی ہار تینوں کر بیٹھی اُو پیار 

ونجلی والڑیا! وے ایہہ گل بھُلیں ناں 

او نیناں والڑِیے نی میری ونجلی دی تُوں ایں تان 

تُوں ائ میرا دین ایمان تیھتوں وار دیاں جِند جان 

نینان والڑِیے نی ایہہ گل بھُلیں ناں 

حشر دیہاڑے تائیں شالا رُک جاون ایہہ ویلے 

پیار دے جِتھے پھُل کھِڑے نیں سدا اوہ مہکن بیلے 

نی تیرے دم دے نال بہار، وے تُوں ایں میرا ہار سنگھار 

وے ساڈا روز ازل دا پیار نیناں والڑِیے وے ایہہ گل بھلیں ناں

نی ایہہ گل بھُلیں ناں

میرے دل وچ چانن کیتا رُوپ تیرے دیاں لوواں 

رات دِنے میں کراں دعاواں تیتھوں دُور نہ ہوواں 

نی کریے پکے قول قرار وے جگ دی لکھ پئی آوے وار 

اساں تے توڑ نبھاناں پیار نیناں والڑِیے وے اے گل بھُلیں ناں 

نی ایہہ گل بھُلیں ناں

او ونجلی والڑیا وے تُوں تاں موہ لئ اوہ مُٹیار 

کدی نئیں جنے سی منی ہار تینوں کر بیٹھی اُو پیار 

ونجلی والڑیا وے ایہہ گل بھُلیں ناں 

نی ایہہ گل بھُلیں ناں 

احمد راہی

https://www.youtube.com/watch?v=svD_b6FRT0I

سن ونجلی دی مٹھڑی تان وے

سن ونجلی دی مٹھڑی تان وے

میں تاں ہو ہو گئی قربان وے

ونجلی دی تان وچ روح میری بولدی

عمراں دے کجے ہوئے بھیت پئی کھولدی

ساڈی ازلاں دی جان پچھان وے

میں تاں ہو ہو گئی قربان وے

دونویں پاسے چڑھی اے جوانی والی رُت وے

جند ساڈی اک ہوئی بھانویں دو بُت وے

مینوں اپنے تُوں وکھری ناں جان وے

میں تاں ہو ہو گئی قربان وے

تک تک تینوں میرے نین نئیں رَجدے

تیرے بناں بھلیاں تے ہاسے نئیوں سجدے

شالا نت تُوں جوانیاں مان وے

میں تاں ہو ہو گئی قربان وے

احمد راہی

https://www.youtube.com/watch?v=20iHthOysu8